وَإِذْ أَخَذْنَا مِنَ النَّبِيِّينَ مِيثَاقَهُمْ وَمِنكَ وَمِن نُّوحٍ وَإِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ وَعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ۖ وَأَخَذْنَا مِنْهُم مِّيثَاقًا غَلِيظًا (۷) لِّيَسْأَلَ الصَّادِقِينَ عَن صِدْقِهِمْ ۚ وَأَعَدَّ لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا أَلِيمًا (۸) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَاءَتْكُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا وَجُنُودًا لَّمْ تَرَوْهَا ۚ وَكَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرًا (۹) إِذْ جَاءُوكُم مِّن فَوْقِكُمْ وَمِنْ أَسْفَلَ مِنكُمْ وَإِذْ زَاغَتِ الْأَبْصَارُ وَبَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا (۱۰) هُنَالِكَ ابْتُلِيَ الْمُؤْمِنُونَ وَزُلْزِلُوا زِلْزَالًا شَدِيدًا (۱۱) وَإِذْ يَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ مَّا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ إِلَّا غُرُورًا (۱۲) وَإِذْ قَالَت طَّائِفَةٌ مِّنْهُمْ يَا أَهْلَ يَثْرِبَ لَا مُقَامَ لَكُمْ فَارْجِعُوا ۚ وَيَسْتَأْذِنُ فَرِيقٌ مِّنْهُمُ النَّبِيَّ يَقُولُونَ إِنَّ بُيُوتَنَا عَوْرَةٌ وَمَا هِيَ بِعَوْرَةٍ ۖ إِن يُرِيدُونَ إِلَّا فِرَارًا (۱۳) وَلَوْ دُخِلَتْ عَلَيْهِم مِّنْ أَقْطَارِهَا ثُمَّ سُئِلُوا الْفِتْنَةَ لَآتَوْهَا وَمَا تَلَبَّثُوا بِهَا إِلَّا يَسِيرًا (۱۴) وَلَقَدْ كَانُوا عَاهَدُوا اللَّهَ مِن قَبْلُ لَا يُوَلُّونَ الْأَدْبَارَ ۚ وَكَانَ عَهْدُ اللَّهِ مَسْئُولًا (۱۵)
(به خاطر آور) هنگامى را که از پیامبران پیمان گرفتیم، و (همچنین) از تو و از نوح و ابراهیم و موسى و عیسى بن مریم،و ما از همه آنان پیمان محکمى گرفتیم (که در اداى مسؤولیت کوتاهى نکنند). (۷) به این منظور که خدا راستگویان را از صدقشان (در ایمان و عمل صالح) سؤال کند; و براى کافران عذابى دردناک آماده ساخته است. (۸) اى کسانى که ایمان آورده اید! نعمت خدا را برخود به یاد آورید آنگاه که (در جنگ احزاب) لشکرهایى (عظیم) به سراغ شما آمدند; ولى ما باد و طوفان سختى بر آنان فرستادیم و لشکریانى که آنها را نمى دیدید (و به این وسیله آنها را در هم شکستیم); و خداوند همیشه به آنچه انجام مى دهید بینا است. (۹) (به خاطر بیاورید) زمانى را که آنها از طرف بالا و پایین (شهر) بر شما هجوم آوردند (و مدینه را محاصره کردند) و زمانى را که چشمها از شدت وحشت خیره شده و دلها به گلوگاه رسیده بود، و گمانهاى گوناگون بدى به خدا مى بردید. (۱۰) آن جا بود که مؤمنان آزمایش شدند و تکان سختى خوردند. (۱۱) و (نیز به خاطر آورید) زمانى را که منافقان و بیماردلان مى گفتند: «خدا و پیامبرش جز وعده هاى دروغین به ما نداده اند.» (۱۲) و (نیز به خاطر آورید) زمانى را که گروهى از آنها گفتند: «اى اهل یثرب (اى مردم مدینه)! این جا جاى ماندن شما نیست; به خانه هاى خود باز گردید.» و گروهى از آنان از پیامبر اجازه (بازگشت) مى خواستند و مى گفتند: «خانه هاى ما بى حفاظ است.» در حالى که بى حفاظ نبود; آنها فقط مى خواستند (از جنگ) فرار کنند. (۱۳) در حالى که اگر دشمنان از اطراف مدینه بر آنان وارد مى شدند و پیشنهاد بازگشت به فتنه (و سوى شرک) به آنان مى کردند مى پذیرفتند، و جز مدّت کمى (براى انتخاب این راه) درنگ نمى کردند. (۱۴) با اینکه آنان قبل از این با خدا عهد کرده بودند که پشت به دشمن نکنند; و عهد الهى مورد سؤال قرار خواهد گرفت (و در برابر آن مسؤولند). (۱۵)