وَلَوْ تَرَىٰ إِذِ الْمُجْرِمُونَ نَاكِسُو رُءُوسِهِمْ عِندَ رَبِّهِمْ رَبَّنَا أَبْصَرْنَا وَسَمِعْنَا فَارْجِعْنَا نَعْمَلْ صَالِحًا إِنَّا مُوقِنُونَ (۱۲) وَلَوْ شِئْنَا لَآتَيْنَا كُلَّ نَفْسٍ هُدَاهَا وَلَٰكِنْ حَقَّ الْقَوْلُ مِنِّي لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ (۱۳) فَذُوقُوا بِمَا نَسِيتُمْ لِقَاءَ يَوْمِكُمْ هَٰذَا إِنَّا نَسِينَاكُمْ ۖ وَذُوقُوا عَذَابَ الْخُلْدِ بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (۱۴) إِنَّمَا يُؤْمِنُ بِآيَاتِنَا الَّذِينَ إِذَا ذُكِّرُوا بِهَا خَرُّوا سُجَّدًا وَسَبَّحُوا بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ ۩ (۱۵) تَتَجَافَىٰ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفًا وَطَمَعًا وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ (۱۶) فَلَا تَعْلَمُ نَفْسٌ مَّا أُخْفِيَ لَهُم مِّن قُرَّةِ أَعْيُنٍ جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (۱۷) أَفَمَن كَانَ مُؤْمِنًا كَمَن كَانَ فَاسِقًا ۚ لَّا يَسْتَوُونَ (۱۸) أَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ جَنَّاتُ الْمَأْوَىٰ نُزُلًا بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (۱۹) وَأَمَّا الَّذِينَ فَسَقُوا فَمَأْوَاهُمُ النَّارُ ۖ كُلَّمَا أَرَادُوا أَن يَخْرُجُوا مِنْهَا أُعِيدُوا فِيهَا وَقِيلَ لَهُمْ ذُوقُوا عَذَابَ النَّارِ الَّذِي كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ( ۲۰)
و اگر ببینى مجرمان را هنگامى که در پیشگاه پروردگارشان سر به زیر افکنده، (و مى گویند): «پروردگارا! (آنچه وعده کرده بودى) دیدیم و شنیدیم; ما را بازگردان تا کار شایسته انجام دهیم; ما (به قیامت) یقین داریم.» (۱۲) و اگر مى خواستیم به هر انسانى هدایت لازمش را (از روى اجبار بدهیم) مى دادیم;ولى (من آنها را آزاد گذارده ام و) سخن و وعده ام حق است که دوزخ را (از افراد بى ایمان و گنهکار) از جنّ و انس همگى پر کنم! (۱۳) (و به آنها مى گویم:) بچشید (عذاب جهنم را)! بخاطر این که دیدار امروزتان را فراموش کردید، ما نیز شما را فراموش کردیم; و بچشید عذاب جاودان رابخاطر آنچه که انجام مى دادید! (۱۴) تنها کسانى به آیات ما ایمان مى آورند که هر وقت این آیات به آنان یادآورى شود به سجده مى افتند و تسبیح و حمد پروردگارشان را مى گویند، و تکبّر نمى کنند. (۱۵) پهلوهایشان از بسترها دور مى شود (و شبانگاه به پا مى خیزند و رو به درگاه خدا مى آورند) و پروردگار خود را با بیم و امید مى خوانند، و از آنچه به آنان روزى داده ایم انفاق مى کنند. (۱۶) هیچ کس نمى داند چه پاداشهاى مهمّى که مایه روشنى چشمهاست براى آنها نهفته شده، به پاداش کارهایى که انجام مى دادند. (۱۷) آیا کسى که باایمان بوده همچون کسى است که فاسق بوده؟! (نه، هرگز) آنها برابر نیستند. (۱۸) امّا کسانى که ایمان آوردند و کارهاى شایسته انجام دادند، باغهاى جاویدان بهشتى از آن آنها خواهد بود،این وسیله پذیرایى (خداوند) از آنهاست به پاداش آنچه انجام مى دادند. (۱۹) و امّا کسانى که از اطاعت خدا سرباز زدند، جایگاه همیشگى آنها آتش است; هر زمان بخواهند ازآن خارج شوند، آنها را به آن باز مى گردانند وبه آنان گفته مى شود:«بچشید عذاب آتشى را که تکذیب مى کردید!» (۲۰)