قَالَ يَا إِبْلِيسُ مَا لَكَ أَلَّا تَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ (۳۲) قَالَ لَمْ أَكُن لِّأَسْجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقْتَهُ مِن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ (۳۳) قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّكَ رَجِيمٌ (۳۴) وَإِنَّ عَلَيْكَ اللَّعْنَةَ إِلَىٰ يَوْمِ الدِّينِ (۳۵) قَالَ رَبِّ فَأَنظِرْنِي إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ (۳۶) قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنظَرِينَ (۳۷) إِلَىٰ يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ (۳۸) قَالَ رَبِّ بِمَا أَغْوَيْتَنِي لَأُزَيِّنَنَّ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ وَلَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ (۳۹) إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ (۴۰) قَالَ هَٰذَا صِرَاطٌ عَلَيَّ مُسْتَقِيمٌ (۴۱) إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ إِلَّا مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغَاوِينَ (۴۲) وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِينَ (۴۳) لَهَا سَبْعَةُ أَبْوَابٍ لِّكُلِّ بَابٍ مِّنْهُمْ جُزْءٌ مَّقْسُومٌ (۴۴) إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (۴۵) ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ آمِنِينَ (۴۶) وَنَزَعْنَا مَا فِي صُدُورِهِم مِّنْ غِلٍّ إِخْوَانًا عَلَىٰ سُرُرٍ مُّتَقَابِلِينَ (۴۷) لَا يَمَسُّهُمْ فِيهَا نَصَبٌ وَمَا هُم مِّنْهَا بِمُخْرَجِينَ (۴۸) ۞ نَبِّئْ عِبَادِي أَنِّي أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (۴۹) وَأَنَّ عَذَابِي هُوَ الْعَذَابُ الْأَلِيمُ (۵۰) وَنَبِّئْهُمْ عَن ضَيْفِ إِبْرَاهِيمَ (۵۱)
(خداوند) فرمود: «اى ابلیس! چرا با سجده کنندگان نیستى؟!» (۳۲) گفت: «من هرگز براى بشرى که او را از گل خشکیده اى که از گل بدبویى آفریده اى، سجده نخواهم کرد.» (۳۳) فرمود: «از آن [= صف فرشتگان] بیرون رو، که تو (از درگاه ما) رانده شده اى! (۳۴) و لعنت (و دورى از رحمت حق)تا روز قیامت بر تو خواهد بود.» (۳۵) گفت: «پروردگارا! مرا تا روز رستاخیز مهلت ده (و زنده بگذار.)» (۳۶) فرمود: «تو از مهلت یافتگانى! (۳۷) (امّا نه تا روز رستاخیز، بلکه) تا روز و وقت معیّنى.» (۳۸) گفت: «پروردگارا! به سبب آنکه مرا گمراه ساختى، من (نعمتهاى مادّى را) در زمین در نظر آنها جلوه مى دهم، و به یقین همگى را گمراه خواهم ساخت، (۳۹) مگر بندگان خالص شده ات را.» (۴۰) فرمود: «این راه مستقیمى است که بر عهده من است (و سنّت همیشگى ام); ۴۱که بر بندگانم هیچ تسلطى نخواهى یافت; مگر گمراهانى که از تو پیروى مى کنند; (۴۲) و دوزخ، میعادگاه همه آنهاست! (۴۳) هفت در دارد; و براى هر درى، بخشى از آنها تعیین و تقسیم شده اند.» (۴۴) به یقین، پرهیزگاران در باغهاى (سرسبز) بهشتى و در کنار چشمه ها هستند. (۴۵) (فرشتگان به آنها مى گویند:) داخل این باغها شوید با (نهایت) سلامت و امنیّت! (۴۶) و ما هر گونه حسد و کینه را از سینه آنها بر مى کنیم; در حالى که همه برادرند، و بر تختها رو به روى یکدیگر قرار دارند. (۴۷) هیچ خستگى و رنجى در آن جا به آنها نمى رسد، و هیچ گاه از آن اخراج نمى شوند! (۴۸) (اى پیامبر!) بندگانم را آگاه کن که آمرزنده مهربان منم. (۴۹) و (این که) عذاب من، همان عذاب دردناک است! (۵۰) و به آنها از مهمانهاى ابراهیم خبر ده. (۵۱)