که در آن مجلس صورت مى گیرد نمى شویم. نه آلوده بدحجابى وبى حجابى، نه آلوده اختلاط زن و مرد نامحرم، نه آلوده رقص وموسیقى حرام، و خلاصه آلوده هیچ یک از کارهاى خلاف آن ها نمى شویم».
این منطق از نظر اسلام صحیح نیست؛ چون شرکت در مجالس گناه، خود، گناه است.
به هر حال، امام صادق (علیه السلام) از چنان مجلسى خارج شد. آیا خروج امام (علیه السلام) از چنان مجلسى که از حیاى آن حضرت نشأت گرفته بود، ضعف نفس است یا قوّت نفس؟!
بى شک، این که اراده مى کند در مجلس گناه ننشیند نشانگر قوّت نفس اوست.
بنابراین، این که برخى از بى بندوبارها در زمان طاغوت مى گفتند حیاء ضعف نفس است، صحیح نیست. آن ها یا ناآگاه بودند، یا هدفشان این بود که مردم را به سمت گناه سوق دهند. انسان نباید تحت تأثیر چنین مطالبى واقع شود.
5. حیاى عاقلانه و احمقانه
حیاء از جهتى دو نوع است: حیاى عاقلانه و حیاى احمقانه. حیایى که از جهل و نادانى سرچشمه بگیرد و به انسان اجازه انجام وظیفه شرعى ندهد، حیاى احمقانه است. امّا حیایى که از علم