نکته قابل توجّه در این آیه شریفه تعبیر «غض» است. «غمض» به معناى چشم روى هم گذاشتن، و «غض» چشم را فرو انداختن است. خداوند نفرموده که در مواجهه با نامحرم چشمانتان را ببندید؛ چون ممکن است خطرى براى انسان به وجود بیاید؛ بلکه فرموده چشمان خود را فرو بیندازید تا هم از نگاه حرام جلوگیرى شود و هم خطرى شما را تهدید نکند.
در ضمن از ادامه آیه استفاده مى شود که حیاى چشم از آلودگى هاى جنسى پیشگیرى مى کند، چرا که حفظ فرج، نتیجه غضّ بصر است. بنابراین کسانى که در نگاه کردن حیاء نداشته باشند و چشمشان را کنترل نکنند ممکن است موفق به حفظ دامانشان نشوند و آلوده انحراف هاى جنسى گردند. به دو روایت در مورد نگاه هاى آلوده توجّه فرمایید:
الف) نگاه حرام و پشیمانى بى پایان
به روایتى از امام صادق (علیه السلام) توجّه بفرمایید.
«اَلنَّظْرَةُ سَهْمٌ مِنْ سِهَامِ اِبْلِیسَ مَسْمُومٌ، وَ کَمْ مِن نَظرَهٍ اَورَثَت حَسرَةً طَویلَةً؛ نگاه به نامحرم تیرى از تیرهاى ابلیس است که مسموم مى باشد و چه بسا یک نگاه حرام، افسوس و پشیمانى طولانى درپى داشته باشد».(1)