و در آیه سى و یکم درمورد زنان مى فرماید: (وَقُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَیَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ اِلاَّ مَا ظَهَرَ مِنْهَا)؛ «و به زنان با ایمان بگو چشم هاى خود را (از نگاه هوس آلود) فرو گیرند، و دامان خویش را (از بى عفّتى) حفظ کنند و زینت خود راـ جز آن مقدار که نمایان است ـ آشکار نکنند».
کسانى که این آیات شریفه را تلاوت کرده و به مضمون آن عمل مى کنند نسبت به انحرافات جنسى بیمه مى شوند، امّا اگر فقط تلاوت شود و به پیام هاى آن توجّهى نگردد آثار مذکور بار نمى شود. فضایل دیگر سوره ها نیز مانند سوره نور است، یعنى در صورتى محقّق خواهد شد که به محتواى آن عمل شود.
پیشگیرى مقدّم بر درمان است
نکته مهمّ دیگرى که از سوره نور استفاده مى شود این است:
در ابتداى سوره، حدّ زنا مطرح شده، ولى پس از آن، مقدّمات و شرایطى ذکر گردیده که در عمل، به اجراى حد منتهى نمى شود؛ چرا که هدف خداوند، پیشگیرى از وقوع جرم است.
بارها گفته شده که طب دو نوع است: طب پیشگیرى و طب درمانى. آنى که بهتر و مؤثّرتر و ارزان تر است طبّ پیشگیرى است.
اگر مؤمنین پیشگیرى کنند و به دستورانى که در سوره نور آمده، عمل نمایند، یعنى هم حجاب رعایت شود، هم ازدواج رواج پیدا