صفحه ١٦٧

چهارم: مقام خلافت اللهى
چهارمین آیه، آیه 30 سوره بقره است: (وَاِذْ قَالَ رَبُّکَ لِلْمَلائِکَةِ اِنِّی جَاعِلٌ فِى الأَرْضِ خَلِیفَةً)؛ «(به خاطر بیاور) هنگامى را که پروردگارت به فرشتگان گفت: «من در روى زمین، جانشینى قرار خواهم داد».
از این آیه شریفه نیز استفاده مى شود که خداوند حکیم علاقه به خوبى ها و تنفّر از بدى ها را در وجود انسان قرار داده است.
نتیجه این که از آیات متعدّد قرآن، که چهار نمونه آن در بالا ذکر شد، استفاده کردیم که حیاء از روز اوّل در وجود انسان آفریده شده و گل سرسبد آفرینش از ابتداى خلقت از قبایح و زشتى متنفّر بوده است، به شرط این که با عوامل بى حیایى، بى حیایى را جانشین آن نکند.

پنجم: آیه امانت
در اینجا ممکن است تصوّر شود آیه 72 سوره احزاب، مخالف آیات مورد استدلال ماست، توجّه بفرمایید: (اِنَّا عَرَضْنَا الأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَیْنَ أَن یَحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الإِنسَانُ اِنَّهُ کَانَ ظَلُوماً جَهُولاً)؛ «ما امانت (تعهّد، تکلیف، و ولایت الهى) را بر آسمان ها و زمین و کوه ها عرضه داشتیم، آن ها از حمل آن سر برتافتند و از آن هراسیدند؛ امّا انسان آن را بر دوش کشید؛ او بسیار ظالم و جاهل بود (چون قدر این مقام عظیم را نشناخت)».