این روایت علاوه بر این که اهمیت محبّت کردن به فرزندان را مى رساند، نشان مى دهد که اسلام براى کوچک ترین مسائل زندگى انسان برنامه و دستور دارد. بنابراین، اساس تربیت، محبّت و ابراز علاقه و عاطفه است و این مطلب جاى گفتگو ندارد.
پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) علاوه بر توصیه هاى گفتارى و سفارشات لسانى، در عمل نیز این مطلب را به مسلمانان آموزش مى داد. براى مثال: هنگامى که امام حسن و امام حسین (علیهما السلام) در سنین کودکى به مسجد مى آمدند و آن حضرت بر فراز منبر بود، پایین مى آمد وآن ها را نوازش مى کرد، سپس به جاى خود باز مى گشت و سخنانش را ادامه مى داد.(1) گرچه آن بزرگواران انسان هاى فوق العاده اى بودند، ولى رسول خدا (صلی الله علیه و آله) قصد داشت این مسأله را در عمل به مردم آموزش دهد.
3. چگونگى تربیت فرزند
سه عقیده و نظر در این زمینه وجود دارد:
اوّل: باید از طریق خشونت اقدام به این کار شود؛ کتک زدن، توهین کردن، درشتى کردن و مانند آن.
دوم: باید آن ها را آزاد گذاشت، تا خودشان مسائل مختلف را فراگیرند، و والدین هیچ دخالتى نکنند.