معارف بوک

سوم: گل سرسبد آفرینش
سومین آیه مورد استناد ما این آیه شریفه است: (وَلَقَدْ کَرَّمْنا بَنی آدَمَ وَحَمَلْناهُمْ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْناهُمْ مِنَ الطَّیِّباتِ وَفَضَّلْناهُمْ عَلَى کَثیرٍ مِمَّنْ خَلَقْنا تَفْضیلاً)؛ «ما فرزندان آدم را گرامى داشتیم؛ و آن ها را در خشکى و دریا، (بر مرکب هاى راهوار) حمل کردیم؛ و از انواع روزى هاى پاکیزه به انسان روزى دادیم و آن ها را بر بسیارى از موجوداتى که خلق کرده ایم، برترى بخشیدیم».(1)
مفسّران معتقدند که «کثیر» در آیه مذکور به معناى «جمیع» است،(2) یعنى خداوند انسان را بر همه مخلوقات برترى داد.
بنابراین، انسان گل سرسبد عالم آفرینش است و خداوند او را حتّى بر فرشتگانش برترى داده است.
طبق این آیه شریفه، خداوند متعال به انسان کرامت و شخصیّت بخشید و صفحه زمین را مسخّر او ساخت و آدمى را مالک آن قرار داد، و از آن جا که انسان را در احسن تقویم آفرید، غذاى خوب نیز برایش خلق کرد و او را بر تمام مخلوقات برترى بخشید!
آیا انسانى که داراى این ویژگى هاى فوق العاده است، علاقه به خوبى ها و انزجار از بدهى ها در وجود او به ودیعت نهاده نشده است؟!