مانند این دو روایت، که اهمیّت فوق العاده تلاش براى ازدواج افراد بى همسر را بیان مى کند، در منابع شیعه (1) و سنّى(2) فراوان است که به همین مقدار قناعت مى کنیم.
پاسخ به یک شبهه
برخى مى گویند: ما در این موضوع دخالت نمى کنیم؛ چون اگر زندگى خوبى را شروع کنند خواهند گفت که نتیجه زحمات خودمان بود و اگر زندگى مشترک موفّقى نباشد مى گویند: فلان کس ما را به این زندگى ناموفّق گرفتار کرد. چرا به سرى که درد نمى کند، دستمال ببندیم؟
پاسخ هاى مختلفى به این شبهه مى توان داد:
1. براى پیشگیرى از این مسأله، شما مقدّمات ازدواج دو جوان را فراهم کنید، سپس به آن ها بگویید: «خودتان در این مورد فکر کنید و با دیگران مشورت نمایید. اگر با مشورت نیز به نتیجه نرسیدید استخاره کنید و درنهایت خودتان تصمیم بگیرید».
با این کار، هم شما به اجر و ثواب فراوان پیوند دادن دو جوان دست یافته اید و هم از عوارض احتمالى که مطرح شد دور خواهید بود.