شده باشد به خوبى ها علاقمند خواهد بود و از بدى تنفّر خواهد داشت.
با توجّه به این مقدّمه، (عَاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ) پیام هاى زیادى دارد، چون معاشرت به معروف مربوط به مورد خاصّى نیست، بلکه تمام مسائل زندگى را به صورت کامل دربر مى گیرد.
در ادامه آیه مذکور مى فرماید: (فَاِنْ کَرِهْتُمُوهُنَّ فَعَسى أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئاً وَیَجْعَلَ اللَّهُ فِیهِ خَیْراً کَثیراً)؛ «و اگر از آن ها (به دلیلى) کراهت داشتید، (به سرعت تصمیم به جدایى نگیرید) چه بسا چیزى خوشایند شما نباشد؛ ولى خداوند خیر فراوانى در آن قرار مى دهد».
اگر از همسرت ناراحتى و دلخورى دارى، صبر و تحمّل کن، ممکن است خداوند برکات زیادى به وسیله همین همسر، برایت فراهم کند. همان گونه که ممکن است همسرى داشته باشى که او را خیلى دوست داشته باشى، امّا بلاى جانت شود. بنابراین معاشرت به معروف نباید ترک شود.
آداب اخلاقى درون خانواده
همان گونه که در مباحث گذشته اشاره کردیم، اخلاق دو نوع است: اخلاق عمومى و اخلاق خصوصى.
اخلاق عمومى امورى است که همه درباره همه باید آن را رعایت کنند براى مثال: هیچ کس نباید نسبت به دیگران تکبّر