معارف بوک

رعایت مسائل اخلاقى هنگام جدایى
اگر در مواردى، خدایى ناکرده، امکان سازش و بازگشت به زندگى نبود، مانند این که دو روحیّه و دو شخصیّت بسیار متفاوت داشتند و چاره اى جز جدایى نبود، باید به صورت مسالمت آمیز و با حسن خلق جدا شوند.
در تاریخ اسلام آمده است: پس از این که در یکى از جنگ ها غنائم خوبى نصیب مسلمانان شد، بعضى از همسران پیامبر (صلی الله علیه و آله) گفتند: «اکنون وقت مناسبى است که پیامبر (صلی الله علیه و آله) از محلّ غنیمت هاى جنگى براى ما لباس هاى زینتى و زیورآلات بخرد.» خداوند در این باره خطاب به پیامبرش فرمود: (یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لأَزْوَاجِکَ اِنْ کُنْتُنَّ تُرِدْنَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا وَزِینَتَهَا فَتَعَالَیْنَ أُمَتِّعْکُنَّ وَأُسَرِّحْکُنَّ سَرَاحاً جَمِیلاً)؛ «اى پیامبر! به همسرانت بگو: «اگر شما زندگى دنیا و زرق و برق آن را مى خواهید بیایید با هدیه اى شما را بهره مند ساخته و به نیکویى رها سازم».(1)
پیام این آیه شریفه این است که جدایى نیز باید همراه با حسن خلق باشد. اگر زن و شوهرى همه تلاش خود را براى حلّ اختلافشان به کار گرفتند و به همه نسخه ها براى درمان ناملایماتشان عمل کردند، اما راهى جز طلاق باقى نماند، با فحش