و آلوده شهوات نفسانى نشود، نشانه قوّت نفس اوست. بنابراین، حیا یک نیروى مهمّ نفسانى است که جاى شکر دارد. خداوند آن را در وجود انسان قرار داده که از زشتى ها و گناهان دور شود.
امام صادق (علیه السلام) به مجلسى دعوت شد. هنگامى که سفره غذا را پهن کردند و حاضران مشغول غذا شدند، یکى از مهمانان آب آشامیدنى طلب کرد. صاحب خانه به جاى آب، ظرف شرابى را در سفره گذاشت. امام صادق (علیه السلام) با دیدن این کار زشت صاحب خانه، به عنوان نهى از منکر از جا برخاست تا مجلس را ترک کند. صاحب خانه علّت را پرسید. فرمود: «من حیاء مى کنم در مجلسى بنشینم که در آن گناه انجام مى شود».(1)
نشستن در جایى که گناهى صورت مى گیرد حرام است؛ هرچند انسان آلوده آن گناه نشود. نه تنها در روایات،(2) بلکه در قرآن مجید نیز از این کار نهى شده است؛ مى فرماید «اى پیامبر ما! در مجلسى که این ها حرف هاى بد مى زنند منشین، اگر بنشینى، تو نیز مانند آن ها مى شوى».(3)
بعضى مى گویند: «ما را به مجلس عروسى دعوت کرده اند، نمى توانیم دعوتشان را نپذیریم. ما شرکت مى کنیم امّا آلوده گناهانى
طرحی نو در مسائل اخلاقی ج2
حیاء در خانواده