بَابٌ
(1510)1- عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ عَنْ آدَمَ بْنِ إِسْحَاقَ عَنْ عَبْدِ الرَّزَّاقِ بْنِ مِهْرَانَ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ مَيْمُونٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِى جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ إِنَّ [أُ]نَاساً تَكَلَّمُوا فِى هَذَا الْقُرْآنِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ ذَلِكَ أَنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى يَقُولُ هُوَ الَّذِى أَنْزَلَ عَلَيْكَ الْكِتابَ مِنْهُ آياتٌ مُحْكَماتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتابِ وَ أُخَرُ مُتَشابِهاتٌ فَأَمَّا الَّذِينَ فِى قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ ما تَشابَهَ مِنْهُ ابْتِغاءَ الْفِتْنَةِ وَ ابْتِغاءَ تَأْوِيلِهِ وَ ما يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ الْآيَةَ فَالْمَنْسُوخَاتُ مِنَ الْمُتَشَابِهَاتِ وَ الْمُحْكَمَاتُ مِنَ النَّاسِخَاتِ.
إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ بَعَثَ نُوحاً إِلَى قَوْمِهِ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اتَّقُوهُ وَ أَطِيعُونِ ثُمَّ دَعَاهُمْ إِلَى اللَّهِ وَحْدَهُ وَ أَنْ يَعْبُدُوهُ وَ لَا يُشْرِكُوا بِهِ شَيْئاً ثُمَّ بَعَثَ الْأَنْبِيَاءَ علیه السلام عَلَى ذَلِكَ إِلَى أَنْ بَلَغُوا مُحَمَّداً صلی الله علیه و آله فَدَعَاهُمْ إِلَى أَنْ يَعْبُدُوا اللَّهَ وَ لَا يُشْرِكُوا بِهِ شَيْئاً وَ قَالَ شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ ما وَصَّى بِهِ نُوحاً وَ الَّذِى أَوْحَيْنا إِلَيْكَ وَ ما وَصَّيْنا بِهِ إِبْراهِيمَ وَ مُوسى وَ عِيسى أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ
پليدى از دامنش شسته و دوباره بايمان داخل مى شود، اما اگر از روى عناد و ستيزه با دين گناهى را مرتكب شود، بكلى از اسلام و ايمان خارج شود، و مرتد و واجب القتل گردد.
باب
توضيح - مرحوم مجلسى گويد: چون اين باب مانند دو باب سابق مشتمل بر معناى اسلام و ايمانست، جزء آندو باب قرار گرفت و مصنف عنوان خاصى برايش قائل نشد، و از نظر اينكه مشتمل بر توضيح و فوائد بسياريست آنرا بابى جداگانه قرار داد.
1- امام باقر (ع) فرمود: همانا مردمى درباره اين قرآن ندانسته سخن گفتند، خداى تبارك و تعالى ميفرمايد:«اوست كه اين كتاب را بر تو نازل كرد، برخى از آن آيههائيست محكم كه آنها اصل و مايه اين كتابست و آيههاى ديگريست متشابه، آنها كه در دلشان شك و انحرافست، براى فتنه جوئى و بقصد تأويل از متشابهاتش پيروى كنند، در صورتيكه تأويل قرآنرا جز خدا نداند تا آخر آيه 7 سوره 3 -» و منسوخات از جمله متشابهاتست و محكمات از جمله ناسخات.
خداى عزوجل جناب نوح را بسوى قومش مبعوث فرمود كه: «خدا را بپرستيد و تقوايش پيشه كنيد و اطاعت مرا نمائيد» او هم ايشانرا بخداى يگانه دعوت فرمود: تا عبادتش كنند و چيزى را با او شريك نسازند، سپس پيغمبران ديگر را بدين دعوت مبعوث فرمود، تا به محمد (ص) رسيد، او هم ايشانرا دعوت فرمود كه: خدا را بپرستند و چيزى را شريكش نسازند و فرمود:«از امور دين آنچه را خدا بنوح سفارش كرده بود و آنچه را بتو وحى كرديم و آنچه را بابراهيم و موسى و عيسى سفارش كرديم، براى شما مقرر كرد كه دين را بپا داريد و در آن تفرقه ميفكنيد. دعوت شما بر مشركين گرانست. خدا