آلَ مُحَمَّدٍ الْكَفَافَ.
5- عَنْهُ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِى الْبَخْتَرِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ يَحْزَنُ عَبْدِيَ الْمُؤْمِنُ إِنْ قَتَّرْتُ عَلَيْهِ وَ ذَلِكَ أَقْرَبُ لَهُ مِنِّى وَ يَفْرَحُ عَبْدِيَ الْمُؤْمِنُ إِنْ وَسَّعْتُ عَلَيْهِ وَ ذَلِكَ أَبْعَدُ لَهُ مِنِّي.
6- الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِسْحَاقَ عَنْ بَكْرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْأَزْدِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِنَّ مِنْ أَغْبَطِ أَوْلِيَائِى عِنْدِى عَبْداً مُؤْمِناً ذَا حَظٍّ مِنْ صَلَاحٍ أَحْسَنَ عِبَادَةَ رَبِّهِ وَ عَبَدَ اللَّهَ فِى السَّرِيرَةِ وَ كَانَ غَامِضاً فِى النَّاسِ فَلَمْ يُشَرْ إِلَيْهِ بِالْأَصَابِعِ وَ كَانَ رِزْقُهُ كَفَافاً فَصَبَرَ عَلَيْهِ فَعَجَّلَتْ بِهِ الْمَنِيَّةُ فَقَلَّ تُرَاثُهُ وَ قَلَّتْ بَوَاكِيهِ.
بَابُ تَعْجِيلِ فِعْلِ الْخَيْرِ
1- مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ عَلِيِّ بْنِ النُّعْمَانِ قَالَ حَدَّثَنِي حَمْزَةُ بْنُ حُمْرَانَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام يَقُولُ إِذَا هَمَّ أَحَدُكُمْ بِخَيْرٍ فَلَا يُؤَخِّرْهُ فَإِنَّ الْعَبْدَ رُبَّمَا صَلَّى الصَّلَاةَ أَوْ صَامَ الْيَوْمَ فَيُقَالُ لَهُ اعْمَلْ مَا شِئْتَ بَعْدَهَا فَقَدْ غَفَرَ اللَّهُ لَكَ.
رسولخدا (ص) فرمود: آنچه كم باشد و كفايت كند، بهتر است از زياديكه دل را مشغول دارد بار خدايا بمحمد و آل محمد بقدر كفاف روزى كن.
5-امام صادق (ع) فرمود: خداى عزوجل ميفرمايد: اگر بر بنده مؤمنم تنگ گيرم، غمگين شود در صورتيكه اين تنگى او را بمن نزديكتر سازد و اگر بر بنده مؤمنم وسعت دهم شادمان گردد، در صورتيكه آن وسعت او را از من دورتر كند.
6- رسولخدا (ص) فرمود: خداى عزوجل فرمايد: رشك آورترين دوستانم نزد من بنده مؤمنى است كه بهره اى از شايستگى دارد، عبادت پروردگارش را نيكو انجام داده، و خدا را در نهان عبادت كرده، و در ميان مردم گمنام است و با انگشت باو اشاره نميشود، (مشهور و معروف نيست) روزيش بقدر كفاف است و بر آن صبر ميكند، مرگش زود رسيده، ميراثش كم و گريه كنندگانش كم اند.
باب: تعجيل در كار خير
1- امام صادق (ع) مى فرمود: هرگاه يكى از شما آهنگ كار خيرى كند، نبايد تأخيرش اندازد، زيرا بنده گاهى نماز ميخواند يا روزه ميگيرد و باو گفته ميشود، پس از اين هر چه خواهى بكن، كه خدا ترا آمرزيد (يعنى گناهان گذشته ات آمرزيده شد، در آينده مواظب باش و ببين چه خواهى كرد).
شرح - مقصود از اين روايت اينستكه: عبادتيكه موجب آمرزش بنده و تقرب كاملش بجانب حق