عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ عَمَلٍ يُدَاوَمُ عَلَيْهِ وَ إِنْ قَلَّ.
4- عَنْهُ عَنْ فَضَالَةَ بْنِ أَيُّوبَ عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ كَانَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ صلی الله علیه و آله يَقُولُ إِنِّي لَأُحِبُّ أَنْ أُدَاوِمَ عَلَى الْعَمَلِ وَ إِنْ قَلَّ.
5- عَنْهُ عَنْ فَضَالَةَ بْنِ أَيُّوبَ عَنِ الْعَلَاءِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِى جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ كَانَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ صلی الله علیه و آله يَقُولُ إِنِّى لَأُحِبُّ أَنْ أَقْدِمَ عَلَى رَبِّى وَ عَمَلِى مُسْتَوٍ.
6- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ بَشِيرٍ عَنْ عَبْدِ الْكَرِيمِ بْنِ عَمْرٍو عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ خَالِدٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام إِيَّاكَ أَنْ تَفْرِضَ عَلَى نَفْسِكَ فَرِيضَةً فَتُفَارِقَهَا اثْنَيْ عَشَرَ هِلَالًا.
بَابُ الْعِبَادَةِ
(1660)1- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ يَزِيدَ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ فِى التَّوْرَاةِ مَكْتُوبٌ يَا ابْنَ آدَمَ تَفَرَّغْ لِعِبَادَتِى أَمْلَأُ قَلْبَكَ غِنًى وَ لَا أَكِلْكَ إِلَى طَلَبِكَ وَ عَلَيَّ أَنْ أَسُدَّ فَاقَتَكَ وَ أَمْلَأَ قَلْبَكَ خَوْفاً مِنِّى وَ إِنْ لَا تَفَرَّغْ لِعِبَادَتِى أَمْلَأُ قَلْبَكَ شُغُلًا بِالدُّنْيَا ثُمَّ لَا أَسُدَّ فَاقَتَكَ وَ أَكِلْكَ إِلَى طَلَبِكَ.
نيست، اگر چه اندك باشد.
4- على بن الحسين صلوات الله عليهما مى فرمود: من دوست دارم كه علم خود را ادامه دهم اگر چه كم باشد.
5- على بن الحسين (ص) ميفرمود: من دوست دارم كه بر پروردگارم وارد شوم، در حاليكه عملم برابر باشد (و هر روزش از روز پيش كمتر نباشد).
6- امام صادق (ع) فرمود: مبادا عملى را بر خود واجب گردانى و تا 12 ماه از آن دست بردارى.
شرح - مقصود اينستكه انجام عملى را پيش خود تصميم گيرى و بدان ملتزم شوى، نه آنكه از راه نذر و عهد و يمين بر خود واجب گردانى،زيرا شكستن و برهم زدن اين امور جايز نيست و هر يك كفاره مخصوصى دارد.
باب: عبادت
1- امام صادق (ع) فرمود: در تورات نوشته است: اى آدمى زاد! تنها بعبادت من پرداز تا دلت را از بى نيازی پركنم و نسبت بخواستت ترا بخودت وانگذارم، و بر من است كه نياز را از تو بردارم و دلت را از ترس خود پركنم، و اگر براى عبادتم خود را فارغ نسازى: دلت را از گرفتارى دنيا پركنم، سپس در نياز را برويت نبندم و ترا با خواستت واگذارم.