صفحه ٢٢

الشَّرِّ شَيْ‏ءٌ حَتَّى يَجْرِيَ عَلَيْهِ الْقَلَمُ.
2- عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ يَقْطِينٍ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ مُوسَى ع قَالَ قُلْتُ لَهُ إِنِّي قَدْ أَشْفَقْتُ مِنْ دَعْوَةِ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع عَلَى يَقْطِينٍ وَ مَا وَلَدَ فَقَالَ يَا أَبَا الْحَسَنِ لَيْسَ حَيْثُ تَذْهَبُ إِنَّمَا الْمُؤْمِنُ فِى صُلْبِ الْكَافِرِ بِمَنْزِلَةِ الْحَصَاةِ فِى اللَّبِنَةِ يَجِى‏ءُ الْمَطَرُ فَيَغْسِلُ اللَّبِنَةَ وَ لَا يَضُرُّ الْحَصَاةَ شَيْئاً.

بَابُ إِذَا أَرَادَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ يَخْلُقَ الْمُؤْمِنَ

(1465)1-  مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ مُسْلِمٍ الْحُلْوَانِيِّ عَنْ أَبِي إِسْمَاعِيلَ الصَّيْقَلِ الرَّازِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ فِي الْجَنَّةِ لَشَجَرَةً تُسَمَّى الْمُزْنَ فَإِذَا أَرَادَ اللَّهُ أَنْ يَخْلُقَ مُؤْمِناً أَقْطَرَ مِنْهَا قَطْرَةً فَلَا تُصِيبُ بَقْلَةً وَ لَا ثَمَرَةً أَكَلَ مِنْهَا مُؤْمِنٌ أَوْ كَافِرٌ إِلَّا أَخْرَجَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ صُلْبِهِ مُؤْمِناً.


 چون او را زائيد، باز هم هيچگونه بدى باو نرسد، تا آنكه قلم تكليف بر او جارى شود.
 توضيح- گاهى نطفه مؤمن در پدريكه كافر است و رحم مادرى كه كافر است قرار ميگيرد و در دامن آنها تربيت ميشود، ولى از كفر و شرك پدر و مادر هيچگونه آلودگى و پليدى بآن فرزندى مؤمن نميرسد تا زمانيكه خودش بحد بلوغ و رشد رسد و مكلف شود و طبق اعمال و رفتار خويش پاداش يا كيفر بيند. و در دوران قبل از بلوغ اگر چه از نظر تبعيت حكم بكفر و نجاست او ميشود، ولى آن حكم ظاهرى است و بايمان واقعى او زيانى نرساند، و از اينجا حكم ولدالزنا روشن ميشود، زيرا زمانيكه كفر و شرك پدر مادر بايمان فرزند زيان نرساند، گناه و فسق آنها بطريق اولى باو زيانى نخواهد رسانيد.
2-على بن يقطين گويد: بموسى بن جعفر (ع) عرضكردم: من از نفرينى كه امام صادق (ع) بيقطين و فرزندانش كرده نگران و ترسانم، فرمود: اى ابوالحسن! آنگونه كه تو فكر ميكنى نيست، همانا مؤمن در صلب كافر مانند سنگريزه در ميان خشت است، باران ميآيد و خشت را ميشويد و بسنگريزه هيچگونه آسيبى نميرساند.
 توضيح- از اين روايت و نيز روايت 937 بدست ميآيد كه يقطين نزد امام ششم (ع) پسنديده نبوده و حضرت نسبت باو و فرزندانش نفرين فرموده است، ولى پسرش على بجلالت قدر و عظمت منزلت معروفست، چنانچه از اين خبر هم استفاده ميشود.

 باب: هنگاميكه خداى عزوجل بخواهد مؤمن آفريند

1-  امام صادق (ع) فرمود: در بهشت درختى است كه مزن نام دارد، چون خدا خواهد مؤمنى بيافريند، قطره‏ئى از آن بچكاند، آن قطره بهر سبزى و ميوه ئى كه رسد و مؤمن يا كافرى از آن بخورد، خداى عزوجل از صلب او مؤمنى خارج كند.