باطنى حضرت فاطمه زهرا (س) روبه رو شويم و از انوار عرشى آن حضرت جان خود را روشن نمائيم. مگر بركت چنين نتيجه اى قابل تصوّر است و مگر بالاتر از اين مى شود كه جان ما به نور حضرت زهرا (س) منور شود و در ابديت خود با آن نور ادامه ى حيات دهد؟
چقدر خوب است كه به لطف الهى با نظر به سيره و سخن حضرت زهرا (س) در دنيا، چشم خود را به مقام حضرت بيندازيم و جان را آماده كنيم تا پس از آزادى از بدن به تجرّدى دست يابيم كه شايسته ى ارتباط با آن حضرت است، اصل زندگى ما در عالم قيامت و ابديت است، چه افتخارى از اين بالاتر كه بتوانيم در جنبه ى ابدى خود با نور آن حضرت در ارتباط باشيم و جان خود را شدّيّت ببخشيم. ارتباط با آن منصوره ى آسمانى و فاطمه ى زمينى، نياز به نوعى تجرد دارد كه با تأمل روى سيره و سخن آن حضرت و نظر به غم مقدس او ظهور مى كند، اشكى كه براى زهرا (س) ريخته مى شود آنچنان عجيب است كه همه ى حجاب هاى بين ما و آن مقام را مى زدايد و قلب را آماده مى كند تا حركت خود را به سوى عالم معنا و نور فاطمى آغاز كند. از طريق اشك براى آن حضرت نور دولت شهود حقايق به انسان برمى گردد. گفت:
دارم اميد بدان اشكِ چو باران كه مگر برق دولت كه برفت از نظرم باز آيد
جبرائيل (ع) در وصف حضرت زهرا (س) عرض كرد:
«الْمَنْصُورَةُ فِي السَّمَاءِ وَ هِيَ فِي الْأَرْضِ فَاطِمَة» «1» او در آسمان منصوره است و در زمين فاطمه. و نيز داريم كه صلب پيامبر خدا (ص) پس از چهل روز روزه دارى