منظر فاطمه بنگرند تا درست نگريسته باشند؟ آيا اين نشان نمى دهد اگر ما على (ع) و امام حسن و امام حسين «عليهماالسلام» را بدون توجه به نسبت شان به فاطمه (س) بنگريم آن ها را درست نديده ايم. اين ها سؤالاتى است كه فهم آن نياز به معارفى خاص دارد و تا آن معارف به صحنه نيايد از وجود چنين مقاماتى بهره ى لازم را نمى بريم.
امام خمينى «رضوان الله تعالى عليه» در نظر به مقام حضرت زهرا (س) مى فرمايند:
من راجع به حضرت صديقه (س) خودم را قاصر مى دانم كه ذكرى بكنم، فقط اكتفا مى كنم به يك روايت كه در كافى شريفه است و با سند معتبر نقل شده است و آن روايت اين است كه حضرت صادق (ع) مى فرمايند: فاطمه (س) بعد از پدرش 75 روز زنده بودند در اين دنيا، بودند و حزن و شدت برايشان غلبه داشت و جبرئيل امين مى آمد خدمت ايشان و به ايشان تعزيت عرض مى كرد و مسائلى از آينده نقل مى كرد «1». ظاهر روايت اين است كه در اين 75 روز مراوده اى بوده است؛ يعنى، رفت و آمد جبرئيل زياد بوده است و گمان ندارم كه غير از طبقه ى اول از انبياى عظام درباره ى كسى اين طور وارد شده باشد كه در ظرف 75 روز جبرئيل امين رفت و آمد داشته است و مسائل را در آتيه اى كه واقع مى شده است، مسائل را ذكر كرده است و آنچه كه به ذريه ى او مى رسيده است در آتيه، ذكر كرده است و حضرت امير (ع) هم آن ها را نوشته است، كاتب وحى بوده است حضرت امير، همان طورى كه كاتب وحى رسول خدا بوده است- و البته آن وحى به معناى آوردن احكام، تمام شد به رفتن