مَوْجُودُونَ في غامِضِ عِلْمِ اللهِ قَبْلَ انْ تُخْلَقَ بِأَرْبَعَةِ آلافِ سَنَةٍ» «1»
آن ها چهارهزارسال، پيش از آفرينش تو، در فشرده ى علم الهى موجود بوده اند.
روايت فوق مى فرمايد: «هنگامى كه آدم و حوّا داخل بهشت فردوسِ اعلى شدند»؛ معلوم است اين بهشت غير از آن بهشتى است كه آدم و حوّا در آن بهشت به شجره ى ممنوعه نزديك شدند، چون اوّلًا؛ روايت، تعبير «فردوس اعلى» دارد، در حالى كه آن بهشتِ داراى شجره ممنوعه، بهشت برزخ نزولى است و آن را تعبير به فردوس اعلى نمى كنند. ثانياً؛ از آن جايى كه در عالم معنا بين مشاهده شونده و مشاهده كننده سنخيت هست، بايد آدم و حوّا ماوراء بهشت برزخى در بهشتِ فردوسِ اعلى مفتخر به اين ملاقات شده باشند و در آن مقام بتوانند وجود نورى مُتُمَثَّلِ فاطمه (س) را مشاهده كرده باشند، به خصوص كه در ادامه ى روايت از مقام حضرت زهرا (س) با هزار مرتبه ى وجودى بالاتر از مقام آدم و حوّا، خبر مى دهد كه بحث آن خواهد آمد.
روايت مى فرمايد: از نور جمال فاطمه (س) بهشت ها نورانى بود. پس اگر كسى به نور فاطمه (س) نزديك شود، بهشت ها برايش نورانى مى شود. همان طور كه شما در مسير بندگى خود بهشت ها مى سازيد، مثل بهشتِ توكّل، بهشتِ روزه، بهشتِ صبر، ... اگر خواستيد روزه و توكّل و صبر و عباداتتان در اين دنيا نورانى شود و در آن دنيا بهشتِ روزه و توكّل و صبرتان نورانى گردد، بايد با معرفت و محبّت به حضرت زهرا (س) به آن اعمال بپردازيد.