در عين داشتن آن وجه، در زمين زندگى مى كند و لذا همواره حالات اتّصال به بهشت و بالاتر از بهشت در او هست، اين وجه را وجه حورايى حضرت زهرا (س) مى گويند و انسان ها با دقّت در حركات و سكنات و سخنان فاطمه (س) مى توانند با آن جنبه ى حورايى حضرت يعنى با بهشت ارتباط پيدا كنند.
با دقت در اين كه رسول خدا (ص) فرمودند:
«فاطِمَةُ حَوْراءُ الْإِنْسِيَّةُ»
است، به عنوان حوريه اى انسى، وسعتش از آسمان تا زمين و از زمين تا آسمان است. پيامبر خدا (ص) با توجه به اين نكته مخاطبان خود را متوجه كردند كه زهراى مرضيه (س) يك شخصيت آسمانى است كه تا زمين نازل شده و ما وظيفه داريم چنين حقيقتى را در معارف خود مورد توجه قرار دهيم و بر اين مبنا نظريه پردازى نمائيم. وقتى ما متوجّه وجود چنين موجودى در عالم شديم، جايگاه رسول خدا (ص) و ائمه معصومين (ع) را نيز خواهيم شناخت و مى فهميم چهارده معصوم (ع) انسان هايى اند با باطنى خاص و همراه با تجلياتى كه از عالم قدس و معنا به بشريت ارزانى مى دارند.
چهارده معصوم (ع) در وجه انسانى خود همه ى اقتضائات زندگى زمينى را دارند، منتها عظمت آن ها در اين است كه در عين زمينى بودن، به جهت وجه باطنىِ بالفعلىِ كه دارا هستند، مظهر حقايقى مى باشند مافوق آسمان ها و ملائكة الله. تأكيد بنده بيشتر بر روى بالفعل بودن جنبه ى قدسى آن ذوات مقدس است كه شخصيت تك تك آن ها را تشكيل مى دهد و