رسول خدا (ص) فرمودند: نور فاطمه (س) پيش از خلقت زمين و آسمان آفريده شده. بعضى از حاضران پرسيدند: مگر او انسان نيست؟ حضرت فرمودند: فاطمه (س) حوريه اى انسان گونه است. حاضران سؤال كردند: چگونه او حوريه اى انسان گونه است؟ حضرت فرمودند: خداوند- عزّ و جلّ- پيش از آن كه آدم را بيافريند، فاطمه را از نور خود آفريد، آن هنگام كه تنها ارواح بودند و چون خداوند- عزّ و جلّ- آدم را آفريد فاطمه را به او عرضه نمود. سؤال كردند: فاطمه در آن هنگام كجا بود؟ فرمودند: در حُقّه و جايگاهى در زير ساقه ى عرش. پرسيدند اى پيامبر خدا! غذاى او چه بود؟ فرمودند: غذاى او «تسبيح» و «تقديس» و «تهليل» يعنى لااله الاالله و «حمد و ثناى الهى» بود.
براى روشن شدن اين حديثِ كليدى، بايد نكاتى را در نظر داشته باشيد، از محتواى حديث معلوم مى شود پيامبر اكرم (ص) اين حديث را براى كسانى فرموده اند كه اهل درك حقايق غيبى بوده اند، و اين نكته از سؤال كردن آن ها نيز مشخص است.
اين يك قاعده است كه تقدّم وجودى هر مخلوقى در خلقت، نشانه ى شدّت وجودى آن مخلوق است و خبر از آن مى دهد كه آن موجود از درجه ى وجودى بالاترى برخوردار است. از اين رو وقتى حضرت (ص) مى فرمايند: نور فاطمه (س) قبل از خلقتِ زمين و آسمان واقع شده است، متوجّه مى شويم كه اوّلًا: درجه ى وجودى آن حضرت از آسمان ها و زمين بالاتر است و از آن جايى كه اوّليت و قبليتِ در خلقت، اوّليت و قبليت زمانى نيست پس تقدّم وجودى حضرت نسبت به آسمان ها و زمين