شما در ابتدا نمى توانيد اراده كنيد به خدا محبت بورزيد، بلكه با معرفت به حضرت ربّ العالمين و با زهد در دنيا و خارج كردن محبتِ دنيا از قلب، محبت به حضرت پروردگار خودبه خود ظهور مى كند.
وقتى معنى محبت پيامبر (ص) به فاطمه (س) روشن شد و متوجه شديم قلب پيامبرى كه در سلامت محض است و از هرگونه شركى خالى است، به فاطمه (س) اينچنين محبت مى ورزد، متوجه مى شويم جهت هر قلبِ سالمى كه به حضرت محمد (ص) نزديك است به سوى محبت به فاطمه (س) است و در ذيل نور محمد (ص) هر اندازه از محبت به دنيا فاصله بگيريم، به محبت فاطمه (س) نائل مى گرديم و از جنبه هاى باطنى عالم وجود آگاهى مى يابيم. اگر نور فاطمه زهرا (س) بر قلبى افتاد، آن قلب وارد نحوه اى از عبوديتِ حضرت پروردگار مى شود كه در مشرب زهراى مرضيه (س) نهفته است، مشربى كه در رجوع الى الله از همه ى مشرب ها سريع تر عمل مى كند، به آن معنايى كه رسول خدا (ص) اينطور از آن خبر دادند كه «أَوَّلُ شَخْصٍ يَدْخُلُ الْجَنَّةَ فَاطِمَة» «1» اولين شخصى كه داخل بهشت مى شود فاطمه است. ملاحظه بفرمائيد كه اين اوليت يك اوليت و تقدم عادى نيست بلكه تقدم وجودى و تكوينى است، به اين معنا كه زهراى مرضيه (س) در عالى ترين مرتبه ى توحيدى قرار دارند و به همه ى جوانب حضور حق در هستى كه يك انسان مى تواند برسد، رسيده اند. و از آن جايى كه مقصد همه ى انسان ها در بندگى بايد توحيد باشد و كسى به سروسامان مى رسد