همه ى مشكلات، با چنين اذكار آسمانى، گوهر فاطمى به تعالى كامل برسد و لذا نه تنها رسول خدا (ص) آن كنيز را به او ندادند، در عينى كه زهراى مرضيه (س) در آن مشكلات باقى بودند، ذكرى از آسمان براى او فرستادند تا زهرا (س) را در قامتى به نهايت افراشته تر از قبل در بندگى كامل خدا، به بشريت بنمايانند و گوهر وجود او را راهنمايى قرار دهند براى كسى كه مى خواهد در عين تحمل بار مشكلات در زندگى، با ملكوتِ اين عالم زندگى كند.
خدا و رسولش (ص) چون جان فاطمه زهرا (س) را مستعد تحقّق بخشيدن حقيقت آن اذكار ديدند چنين اذكارى را براى او فرستادند. در تسبيحات زهراى مرضيه (س) با تحقق ذكر «الله اكبر»، قلب حضرت فاطمه (س) محل تصديق و اظهار كبريايى پروردگار خواهد بود و تمام قلبِ حضرت را نور كبريايى حق فرا مى گيرد تا هركس خواست به مقام فهم كبريايى حضرت «الله» وارد شود از روح فاطمه زهرا (س) مدد بگيرد و اين ذكر را 34 مرتبه بگويد و با تحقق ذكر «الْحَمْدُلله»، قلب حضرت فاطمه (س) به طور كامل محل تجلى جمال الهى مى گردد و حضرت با تكرار آن ذكر آن را تصديق مى كنند و معلوم است هركس خواست به مقام تصديق و اظهار «حمدِ» حضرت الله برسد و قلب او محل تجلى نور جمال الهى گردد، بايد از روح فاطمه زهرا (س) مدد بگيرد و آن ذكر را 33 مرتبه بگويد. و با تحقق ذكر «سُبْحانَ الله»، قلب حضرت فاطمه (س) محل تجلى اسم جلال حق مى گردد و حق را از هرگونه نقصى منزه مى دارد و هركس خواست قلب