ارزيابى هر انسانى است، ارائه مى گردد. هر اندازه كه عقايد و اعمال و اخلاق ما انسانى باشد، پذيرفته مى شود و هر اندازه كه حيوانى باشد، پذيرفته نمى شود، چون قلبى نبوده تا به قلب كلّ هستى وصل باشد و باقى بماند. مثل اين كه اعمال غريزى براى ما پايدار نيست، غذاخوردن هايمان مثل احوالات معنوى در قلب ما براى ما نمى ماند. اين ها سرّ اهل البيت است، بايد بفهميم. اگر انسانيت بخواهيم بايد اولًا؛ به امام زمان (عج) نزديك شويم و ثانياً؛ كارهايمان را مطابق امام زمان (عج) انجام دهيم، پس تو هر چه در قلب امام زمان (عج) هستى، هستى؛ و هر چه در قلب امام زمان (عج) نيستى، نيستى. اى كاش آدم ها مى آمدند و بحث هاى امام شناسى را محكم كار مى كردند تا ببينند چه بركاتى نصيبشان مى شود، چرا ما كتاب جامعه شناسى و روانشناسى و داستان بخوانيم، ولى امام شناسى كار نكنيم.
خداوند فقط به قلب شما مى نگرد
روايتى از شيعه وسنّى نقل شده: «انَّ اللهَ لا يَنْظُرُ الي صُوَرِكُم وَ لا الي اعْمالِكُمْ وَ لكِنْ يَنْظُرُ الي قُلُوبِكُمْ» «1»؛ يعنى خداوند به ظاهر شما و به اعمال شما نمى نگرد، بلكه به قلب شما مى نگرد. از طرفى قلبِ كل، امام زمان (عج) است؛ پس هرقدر به امام شبيه تر هستيد، خدا به شما نظر مى كند، چون خدا فقط به امام نظر مى كند و هر كس به اندازه اى كه از «قلب» بهره دارد، مورد نظر حضرت حق قرار مى گيرد.
مولوى در دفتر پنجم در مورد همين نكته از زبان حضرت حق مى گويد: