وَأَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ وَمِنَّا الْقَاسِطُونَ ۖ فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُولَٰئِكَ تَحَرَّوْا رَشَدًا (۱۴) وَأَمَّا الْقَاسِطُونَ فَكَانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا (۱۵) وَأَن لَّوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْنَاهُم مَّاءً غَدَقًا (۱۶) لِّنَفْتِنَهُمْ فِيهِ ۚ وَمَن يُعْرِضْ عَن ذِكْرِ رَبِّهِ يَسْلُكْهُ عَذَابًا صَعَدًا (۱۷) وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا (۱۸) وَأَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ يَدْعُوهُ كَادُوا يَكُونُونَ عَلَيْهِ لِبَدًا (۱۹) قُلْ إِنَّمَا أَدْعُو رَبِّي وَلَا أُشْرِكُ بِهِ أَحَدًا (۲۰) قُلْ إِنِّي لَا أَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَلَا رَشَدًا (۲۱) قُلْ إِنِّي لَن يُجِيرَنِي مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَلَنْ أَجِدَ مِن دُونِهِ مُلْتَحَدًا (۲۲) إِلَّا بَلَاغًا مِّنَ اللَّهِ وَرِسَالَاتِهِ ۚ وَمَن يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا (۲۳) حَتَّىٰ إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ نَاصِرًا وَأَقَلُّ عَدَدًا (۲۴) قُلْ إِنْ أَدْرِي أَقَرِيبٌ مَّا تُوعَدُونَ أَمْ يَجْعَلُ لَهُ رَبِّي أَمَدًا (۲۵) عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَىٰ غَيْبِهِ أَحَدًا (۲۶) إِلَّا مَنِ ارْتَضَىٰ مِن رَّسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِن بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا (۲۷) لِّيَعْلَمَ أَن قَدْ أَبْلَغُوا رِسَالَاتِ رَبِّهِمْ وَأَحَاطَ بِمَا لَدَيْهِمْ وَأَحْصَىٰ كُلَّ شَيْءٍ عَدَدًا (۲۸)
و این که گروهى از ما مسلمان و گروهى ستمکارند; هرکس اسلام را اختیار کند راه راست را برگزیده است، (۱۴) و امّا ستمکاران آتشگیره و هیزم دوزخند. (۱۵) و این که اگر آنها [= جنّ و انس] در راه (ایمان) استقامت ورزند، با آب فراوان (باران) سیرابشان مى کنیم. (۱۶) تا آنها را با این نعمت فراوان بیازماییم; و هرکس از یاد پروردگارش روى گرداند، او را به عذاب فزاینده اى گرفتار مى سازد! (۱۷) و این که مساجد از آنِ خداست، پس هیچ کس را با خدا نخوانید. (۱۸) و این که هنگامى که بنده خدا [= محمد ] به عبادت برمى خاست و او را مى خواند، گروهى پیرامون او بشدت ازدحام مى کردند.» (۱۹) بگو: «من تنها پروردگارم را مى خوانم و هیچ کس را همتاى او قرار نمى دهم.» (۲۰) بگو: «من مالک زیان و هدایتى براى شما نیستم.» (۲۱) بگو: «(اگر من نیز برخلاف فرمانش رفتار کنم) هیچ کس مرا در برابر خداوند حمایت نمى کند و پناهگاهى جز او نمى یابم; (۲۲) تنها وظیفه من ابلاغ ازسوى خدا و رساندن رسالات اوست; و کسانى که نافرمانى خدا و پیامبرش کنند، آتش دوزخ از آن آنهاست و جاودانه در آن مى مانند.» (۲۳) (این کارشکنى کفّار همچنان ادامه مى یابد) تا هنگامى که آنچه را به آنها وعده داده شده ببینند; آنگاه مى دانند چه کسى یاورش ضعیف تر و جمعیّتش کمتر است! (۲۴) بگو: «من نمى دانم آنچه به شما وعده داده شده نزدیک است یا پروردگارم زمانى براى آن قرار مى دهد؟! (۲۵) داناى غیب اوست و هیچ کس را بر اسرار غیبش آگاه نمى سازد، (۲۶) مگر پیامبرانى که (آنان را برگزیده و) از آنها راضى است و مراقبینى از پیش رو و پشت سر براى آنها قرار مى دهد، (۲۷) تا معلوم شود پیامبرانش رسالتهاى پروردگارشان را ابلاغ کرده اند; و او به آنچه نزد آنهاست احاطه دارد و همه چیز را احصا کرده است.» (۲۸)