يُبَصَّرُونَهُمْ ۚ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ (۱۱) وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ (۱۲) وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْوِيهِ (۱۳) وَمَن فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنجِيهِ (۱۴) كَلَّا ۖ إِنَّهَا لَظَىٰ (۱۵) نَزَّاعَةً لِّلشَّوَىٰ (۱۶) تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّىٰ (۱۷) وَجَمَعَ فَأَوْعَىٰ (۱۸) ۞ إِنَّ الْإِنسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا (۱۹) إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا (۲۰) وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا (۲۱) إِلَّا الْمُصَلِّينَ (۲۲) الَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ (۲۳) وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَّعْلُومٌ (۲۴) لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ (۲۵) وَالَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ (۲۶) وَالَّذِينَ هُم مِّنْ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشْفِقُونَ (۲۷) إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ (۲۸) وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ (۲۹) إِلَّا عَلَىٰ أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ (۳۰) فَمَنِ ابْتَغَىٰ وَرَاءَ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْعَادُونَ (۳۱) وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ (۳۲) وَالَّذِينَ هُم بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ (۳۳) وَالَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ (۳۴) أُولَٰئِكَ فِي جَنَّاتٍ مُّكْرَمُونَ (۳۵) فَمَالِ الَّذِينَ كَفَرُوا قِبَلَكَ مُهْطِعِينَ (۳۶) عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِينَ (۳۷) أَيَطْمَعُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن يُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٍ (۳۸) كَلَّا ۖ إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّمَّا يَعْلَمُونَ (۳۹)
آنها را به یکدیگر نشان مى دهند (ولى هر کس گرفتار کار خویشتن است آن چنانکه) گنهکار دوست مى دارد فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا کند، (۱۱) و همسر و برادرش را، (۱۲) و قبیله اش را که از او حمایت مى کرد، (۱۳) و همه مردم روى زمین را تا مایه نجاتش گردند; (۱۴) هرگز چنین نیست (که با اینها بتوان نجات یافت، آرى) تنها شعله هاى سوزان آتش است، (۱۵) که پوست بدن را مى کند و مى بَرد. (۱۶) و کسانى را که (به فرمان خدا) پشت کردند (به سوى خود) مى خواند. (۱۷) و (آنها که اموال را) جمع و ذخیره کردند. (۱۸) به یقین انسان حریص و کم طاقت آفریده شده است، (۱۹) هنگامى که بدى به او رسد بى تابى مى کند، (۲۰) و هنگامى که خوبى به او رسد مانع دیگران مى شود (و بخل مىورزد)، (۲۱) مگر نمازگزاران، (۲۲) کسانى که نمازهایشان را دائماً به جا مى آورند، (۲۳) و کسانى که در اموالشان حق معیّنى است، (۲۴) براى سائل و محروم، (۲۵) و آنها که به روز جزا ایمان دارند، (۲۶) و آنها که از عذاب پروردگارشان بیمناکند، (۲۷) چرا که هیچ کس از عذاب پروردگارش در امان نیست، (۲۸) و آنها که دامان خویش را (از بى عفتى) حفظ مى کنند، (۲۹) جز با همسران و کنیزان (که در حکم همسرند آمیزش ندارند)، به یقین چنین کسانى مورد سرزنش نخواهند بود. (۳۰) و هر کس جز اینها را طلب کند، متجاوز است. (۳۱) و آنها که امانتها و پیمان خود را رعایت مى کنند، (۳۲) و آنها که به اداى شهادتشان قیام مى نمایند، (۳۳) و آنها که بر نمازشان مواظبت دارند، (۳۴) آنان (که چنین اوصافى دارند) در باغهاى بهشتى گرامى داشته مى شوند. (۳۵) پس کافران را چه مى شود که با سرعت نزد تو مى آیند، (۳۶) از راست و چپ، گروه گروه (و آرزوى بهشت دارند)؟! (۳۷) آیا هر یک از آنها (با این اعمال زشتش) طمع دارد که او را در بهشت پرنعمت الهى وارد کنند؟! (۳۸) هرگز چنین نیست; ما آنها را از آنچه خودشان مى دانند آفریده ایم. (۳۹)