وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ ۖ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ (۱۶) إِذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّيَانِ عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِيدٌ (۱۷) مَّا يَلْفِظُ مِن قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ (۱۸) وَجَاءَتْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ۖ ذَٰلِكَ مَا كُنتَ مِنْهُ تَحِيدُ (۱۹) وَنُفِخَ فِي الصُّورِ ۚ ذَٰلِكَ يَوْمُ الْوَعِيدِ (۲۰) وَجَاءَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَّعَهَا سَائِقٌ وَشَهِيدٌ (۲۱) لَّقَدْ كُنتَ فِي غَفْلَةٍ مِّنْ هَٰذَا فَكَشَفْنَا عَنكَ غِطَاءَكَ فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ (۲۲) وَقَالَ قَرِينُهُ هَٰذَا مَا لَدَيَّ عَتِيدٌ (۲۳) أَلْقِيَا فِي جَهَنَّمَ كُلَّ كَفَّارٍ عَنِيدٍ (۲۴) مَّنَّاعٍ لِّلْخَيْرِ مُعْتَدٍ مُّرِيبٍ (۲۵) الَّذِي جَعَلَ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ فَأَلْقِيَاهُ فِي الْعَذَابِ الشَّدِيدِ (۲۶) ۞ قَالَ قَرِينُهُ رَبَّنَا مَا أَطْغَيْتُهُ وَلَٰكِن كَانَ فِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ (۲۷) قَالَ لَا تَخْتَصِمُوا لَدَيَّ وَقَدْ قَدَّمْتُ إِلَيْكُم بِالْوَعِيدِ (۲۸) مَا يُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَيَّ وَمَا أَنَا بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِيدِ (۲۹) يَوْمَ نَقُولُ لِجَهَنَّمَ هَلِ امْتَلَأْتِ وَتَقُولُ هَلْ مِن مَّزِيدٍ (۳۰) وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ غَيْرَ بَعِيدٍ (۳۱) هَٰذَا مَا تُوعَدُونَ لِكُلِّ أَوَّابٍ حَفِيظٍ (۳۲) مَّنْ خَشِيَ الرَّحْمَٰنَ بِالْغَيْبِ وَجَاءَ بِقَلْبٍ مُّنِيبٍ (۳۳) ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ ۖ ذَٰلِكَ يَوْمُ الْخُلُودِ (۳۴) لَهُم مَّا يَشَاءُونَ فِيهَا وَلَدَيْنَا مَزِيدٌ (۳۵)
ما انسان را آفریدیم و وسوسه هاى نفس او را مى دانیم، و ما به او از رگ قلبش نزدیکتریم! (۱۶) (به خاطر بیاورید) هنگامى را که دو فرشته راست و چپ که ملازم انسانند اعمال او را دریافت مى دارند; (۱۷) انسان هیچ سخنى را بر زبان نمى آورد مگر این که، فرشته اى مراقب و آماده (براى ضبط آن) نزد او حاضر است! (۱۸) و سرانجام، سکرات مرگ حقیقت را (پیش چشم او) مى آورد (و گفته مى شود:) این همان چیزى است که تو از آن مى گریختى! (۱۹) و در «صور» دمیده مى شود; آن روز، روز وعده وحشتناک است! (۲۰) و هر انسانى (به محشر) مى آید در حالى که فرشته اى او را (به سوى دادگاه عدل الهى) مى راند و گواهى همراه اوست! (۲۱) (به او خطاب مى شود) تو از این صحنه غافل بودى و ما پرده را از چشم تو کنار زدیم، و امروز چشمت تیزبین است. (۲۲) فرشته همراه او مى گوید: «این نامه اعمال اوست که نزد من حاضر است!» (۲۳) (خداوند فرمان مى دهد:) هر کافر حق ستیزى را در دوزخ افکنید! (۲۴) آن کسى که به شدت مانع خیر و متجاوز و در شک و تردید بوده است; (۲۵) همان کسى که معبود دیگرى با خدا قرارداده بود، (آرى) او را درعذاب شدید بیفکنید! (۲۶) و همنشینش (از شیاطین) مى گوید: «پروردگارا! من او را به طغیان وانداشتم، بلکه او خود در گمراهى دور و درازى بود!» (۲۷) (خداوند) مى گوید:«نزد من جدال و مخاصمه نکنید; من پیشتر به شما هشدار داده ام (و اتمام حجّت کرده ام)! (۲۸) سخن من تغییرناپذیر است، و من هرگز به بندگان ستم نخواهم کرد!» (۲۹) (به خاطر بیاورید) روزى را که به جهنم مى گوییم: «آیا پر شده اى؟!» و او مى گوید: «آیا افزون بر این هم هست؟!» (۳۰) (در آن روز) بهشت را به پرهیزگاران نزدیک مى کنند، و فاصله اى از آنان ندارد! (۳۱) این چیزى است که به شما وعده داده مى شود، براى توبه کاران و حافظان پیمان، (۳۲) همان کس که از خداوند رحمان در نهان بترسد و با قلبى پر انابه در محضر او حاضر شود! (۳۳) (به آنان گفته مى شود:) بسلامت وارد بهشت شوید، امروز روز جاودانگى است. (۳۴) هرچه بخواهند در آن جا براى آنها هست، و نزد ما افزون بر آن است (نعمتهایى که به فکر هیچ کس نمى رسد)! (۳۵)