إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ مِيقَاتُهُمْ أَجْمَعِينَ (۴۰) يَوْمَ لَا يُغْنِي مَوْلًى عَن مَّوْلًى شَيْئًا وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ (۴۱) إِلَّا مَن رَّحِمَ اللَّهُ ۚ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (۴۲) إِنَّ شَجَرَتَ الزَّقُّومِ (۴۳) طَعَامُ الْأَثِيمِ (۴۴) كَالْمُهْلِ يَغْلِي فِي الْبُطُونِ (۴۵) كَغَلْيِ الْحَمِيمِ (۴۶) خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَىٰ سَوَاءِ الْجَحِيمِ (۴۷) ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِيمِ (۴۸) ذُقْ إِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْكَرِيمُ (۴۹) إِنَّ هَٰذَا مَا كُنتُم بِهِ تَمْتَرُونَ (۵۰) إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي مَقَامٍ أَمِينٍ (۵۱) فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (۵۲) يَلْبَسُونَ مِن سُندُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُّتَقَابِلِينَ (۵۳) كَذَٰلِكَ وَزَوَّجْنَاهُم بِحُورٍ عِينٍ (۵۴) يَدْعُونَ فِيهَا بِكُلِّ فَاكِهَةٍ آمِنِينَ (۵۵) لَا يَذُوقُونَ فِيهَا الْمَوْتَ إِلَّا الْمَوْتَةَ الْأُولَىٰ ۖ وَوَقَاهُمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ (۵۶) فَضْلًا مِّن رَّبِّكَ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (۵۷) فَإِنَّمَا يَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِكَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (۵۸) فَارْتَقِبْ إِنَّهُم مُّرْتَقِبُونَ (۵۹)
روز جدایى (حق از باطل) وعده گاه همه آنهاست. (۴۰) روزى که هیچ دوستى کمترین کمکى به دوستش نمى کند، و (از هیچ سو) یارى نمى شوند; (۴۱) مگر کسى که خدا او را مورد رحمت قرار داده، چرا که او توانا و مهربان است. (۴۲) به یقین درخت زقّوم، (۴۳) غذاى گنهکاران است، (۴۴) همانند فلز گداخته در شکمها مى جوشد; (۴۵) همچون جوشش آب سوزان! (۴۶) (آنگاه به مأموران دوزخ خطاب مى شود:) او را بگیرید و به میان دوزخ پرتابش کنید. (۴۷) سپس بر سر او از عذاب آب سوزان بریزید. (۴۸) (به او گفته مى شود:) بچش که (به پندار خود) بسیار توانا و بزرگوار بودى! (۴۹) این همان چیزى است که پیوسته در آن تردید مى کردید. (۵۰) ولى) پرهیزگاران در جایگاه امنى قرار دارند، (۵۱) در میان باغها و چشمه ها; (۵۲) آنها لباسهایى ازحریر نازک و ضخیم مى پوشند، در حالى که در مقابل یکدیگر نشسته اند; (۵۳) اینچنین اند بهشتیان; و آنها را با «حورالعین» تزویج مى کنیم. (۵۴) آنها در آن جا هر نوع میوه اى را بخواهند طلب مى کنند در حالى که در نهایت امنیت به سر مى برند. (۵۵) هرگز مرگى جز همان مرگ اوّل (که در دنیا چشیده اند) نخواهند چشید، و خداوند آنها را از عذاب دوزخ حفظ مى کند; (۵۶) این فضل و بخششى است از سوى پروردگارت، این همان رستگارى بزرگ است. (۵۷) به یقین ما آن [= قرآن] را بر زبان تو آسان ساختیم، شاید آنان متذکّر شوند. (۵۸) (امّا اگر نپذیرفتند) منتظر باش، آنها نیز منتظرند (تو منتظر پیروزى الهى و آنها منتظر عذاب و شکست)! (۵۹)