إِذَا رَأَتْهُم مِّن مَّكَانٍ بَعِيدٍ سَمِعُوا لَهَا تَغَيُّظًا وَزَفِيرًا (۱۲) وَإِذَا أُلْقُوا مِنْهَا مَكَانًا ضَيِّقًا مُّقَرَّنِينَ دَعَوْا هُنَالِكَ ثُبُورًا (۱۳) لَّا تَدْعُوا الْيَوْمَ ثُبُورًا وَاحِدًا وَادْعُوا ثُبُورًا كَثِيرًا (۱۴) قُلْ أَذَٰلِكَ خَيْرٌ أَمْ جَنَّةُ الْخُلْدِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ ۚ كَانَتْ لَهُمْ جَزَاءً وَمَصِيرًا (۱۵) لَّهُمْ فِيهَا مَا يَشَاءُونَ خَالِدِينَ ۚ كَانَ عَلَىٰ رَبِّكَ وَعْدًا مَّسْئُولًا (۱۶) وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ وَمَا يَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ فَيَقُولُ أَأَنتُمْ أَضْلَلْتُمْ عِبَادِي هَٰؤُلَاءِ أَمْ هُمْ ضَلُّوا السَّبِيلَ (۱۷) قَالُوا سُبْحَانَكَ مَا كَانَ يَنبَغِي لَنَا أَن نَّتَّخِذَ مِن دُونِكَ مِنْ أَوْلِيَاءَ وَلَٰكِن مَّتَّعْتَهُمْ وَآبَاءَهُمْ حَتَّىٰ نَسُوا الذِّكْرَ وَكَانُوا قَوْمًا بُورًا (۱۸) فَقَدْ كَذَّبُوكُم بِمَا تَقُولُونَ فَمَا تَسْتَطِيعُونَ صَرْفًا وَلَا نَصْرًا ۚ وَمَن يَظْلِم مِّنكُمْ نُذِقْهُ عَذَابًا كَبِيرًا (۱۹) وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا إِنَّهُمْ لَيَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَيَمْشُونَ فِي الْأَسْوَاقِ ۗ وَجَعَلْنَا بَعْضَكُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً أَتَصْبِرُونَ ۗ وَكَانَ رَبُّكَ بَصِيرًا (۲۰)
هنگامى که (این آتش) آنان را از مکانى دور ببیند، صداى خشم آلودش را که با نفس زدن شدید همراه است مى شنوند. (۱۲) و هنگامى که در جاى محدود و تنگى از آن افکنده شوند در حالى که در غل و زنجیرند، در آنجا فریاد واویلاى آنان بلند مى شود! (۱۳) (به آنان گفته مى شود:) امروز یک بار واویلا کم است، بلکه بسیار واویلا بگویید! (۱۴) (اى پیامبر!) بگو: «آیا این بهتر است یا بهشت جاویدانى که به پرهیزگاران وعده داده شده؟! بهشتى که پاداش اعمال آنها، و سرانجامشان است.» (۱۵) هر چه بخواهند در آن جا برایشان فراهم است; جاودانه در آن خواهند ماند; این وعده اى است مسلّم که پروردگارت بر عهده گرفته است. (۱۶) (به خاطر بیاور) روزى را که همه آنان و آنچه را که غیر از خدا مى پرستند جمع مى کند، آنگاه به آنها مى گوید: «آیا شما این بندگان مرا گمراه کردیدیا خودشان راه را گم کردند؟!» (۱۷) (در پاسخ) مى گویند: «منزّهى تو! براى ما سزاوار نبود که غیر از تو اولیایى برگزینیم، ولى آنان و پدرانشان را از نعمتها برخوردار نمودى تا این که (به جاى شکر نعمت) یاد تو را فراموش کردند و همگى تباه و هلاک شدند». (۱۸) (خداوند به آنان مى گوید: ببینید معبودهایتان،) شما را در آنچه مى گویید تکذیب کردند; اکنون نمى توانید عذاب الهى را برطرف سازید، یا از کسى یارى بطلبید. و هر کس از شما ستم کند، عذاب شدیدى به او مى چشانیم! (۱۹) ما هیچ یک از پیامبران را پیش از تو نفرستادیم مگر این که آنها نیز غذا مى خوردند و در بازارها (براى تهیه نیازشان) راه مى رفتند;و بعضى از شما را وسیله امتحان بعضى دیگر قرار دادیم، آیا صبر و شکیبایى مى کنید (و از عهده امتحان بر مى آیید)؟! و پروردگار تو همواره بصیر و بینا بوده است. (۲۰)