فَإِذَا اسْتَوَيْتَ أَنتَ وَمَن مَّعَكَ عَلَى الْفُلْكِ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي نَجَّانَا مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (۲۸) وَقُل رَّبِّ أَنزِلْنِي مُنزَلًا مُّبَارَكًا وَأَنتَ خَيْرُ الْمُنزِلِينَ (۲۹) إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ وَإِن كُنَّا لَمُبْتَلِينَ (۳۰) ثُمَّ أَنشَأْنَا مِن بَعْدِهِمْ قَرْنًا آخَرِينَ (۳۱) فَأَرْسَلْنَا فِيهِمْ رَسُولًا مِّنْهُمْ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ ۖ أَفَلَا تَتَّقُونَ (۳۲) وَقَالَ الْمَلَأُ مِن قَوْمِهِ الَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِلِقَاءِ الْآخِرَةِ وَأَتْرَفْنَاهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا مَا هَٰذَا إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ يَأْكُلُ مِمَّا تَأْكُلُونَ مِنْهُ وَيَشْرَبُ مِمَّا تَشْرَبُونَ (۳۳) وَلَئِنْ أَطَعْتُم بَشَرًا مِّثْلَكُمْ إِنَّكُمْ إِذًا لَّخَاسِرُونَ (۳۴) أَيَعِدُكُمْ أَنَّكُمْ إِذَا مِتُّمْ وَكُنتُمْ تُرَابًا وَعِظَامًا أَنَّكُم مُّخْرَجُونَ (۳۵) ۞ هَيْهَاتَ هَيْهَاتَ لِمَا تُوعَدُونَ (۳۶) إِنْ هِيَ إِلَّا حَيَاتُنَا الدُّنْيَا نَمُوتُ وَنَحْيَا وَمَا نَحْنُ بِمَبْعُوثِينَ (۳۷) إِنْ هُوَ إِلَّا رَجُلٌ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا وَمَا نَحْنُ لَهُ بِمُؤْمِنِينَ (۳۸) قَالَ رَبِّ انصُرْنِي بِمَا كَذَّبُونِ (۳۹) قَالَ عَمَّا قَلِيلٍ لَّيُصْبِحُنَّ نَادِمِينَ (۴۰) فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ بِالْحَقِّ فَجَعَلْنَاهُمْ غُثَاءً ۚ فَبُعْدًا لِّلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (۴۱) ثُمَّ أَنشَأْنَا مِن بَعْدِهِمْ قُرُونًا آخَرِينَ (۴۲)
و هنگامى که تو و همه کسانى که با تو هستند در کشتى مستقر شدید، بگو: «ستایش مخصوص خدایى است که ما را از قوم ستمکار نجات بخشید.» (۲۸) و بگو: «پروردگارا! ما را در منزلگاهى پربرکت فرود آر، و تو بهترین فرود آورندگانى.» (۲۹) (آرى،) در این ماجرا (براى صاحبان عقل و اندیشه) آیات و نشانه هایى است; و ما به یقین (همگان را) آزمایش مى کنیم. (۳۰) سپس گروه دیگرى را بعد از آنها به وجود آوردیم. (۳۱) و در میان آنان پیامبرى از خودشان فرستادیم که: «خداى یگانه را بپرستید; که جز اومعبودى براى شما نیست; آیا (با این همه، از شرک) پرهیز نمى کنید؟!» (۳۲) ولى اشرافیان (خودخواه) از قوم او که کافر بودند، و دیدار آخرت را تکذیب مى کردند، و در زندگى دنیا به آنان ناز و نعمت داده بودیم، گفتند: «این بشرى است مثل شما; از آنچه شما مى خورید مى خورد; و از آنچه مى نوشیدمى نوشد! (پس چگونه مى تواند پیامبر باشد؟!) (۳۳) و اگر از بشرى همانند خودتان اطاعت کنید، در این صورت به یقین شما زیانکارید. (۳۴) آیا او به شما وعده مى دهدهنگامى که مُردید و خاک و استخوانهایى (پوسیده) شدید، (از قبرها) بیرون آورده مى شوید؟! (۳۵) دور است، دور است این وعده هایى که به شما داده مى شود! (۳۶) به یقین غیراز این زندگى دنیاى ما، چیزى (در کار) نیست; پیوسته گروهى ازمامى میریم، و نسل دیگرى زنده مى شود; و ما هرگز برانگیخته نخواهیم شد! (۳۷) او فقط مردى است که بر خدا دروغ بسته; و ما هرگز به او ایمان نخواهیم آورد!» (۳۸) (پیامبرشان) گفت: «پروردگارا! مرا در برابر تکذیب آنان یارى کن!» (۳۹) (خداوند) فرمود: «بزودى پشیمان خواهند شد; (امّا زمانى که دیگر سودى به حالشان ندارد.)» (۴۰) سرانجام صیحه (مرگبار آسمانى) آنها را بحق فرو گرفت; و ما آنها را همچون خاشاکى بر سیلاب قرار دادیم; دور باد قوم ستمکار (از رحمت خدا)! (۴۱) سپس اقوام دیگرى را پس از آنها پدید آوردیم. (۴۲)