۞ مَّثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ ۖ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ أُكُلُهَا دَائِمٌ وَظِلُّهَا ۚ تِلْكَ عُقْبَى الَّذِينَ اتَّقَوا ۖ وَّعُقْبَى الْكَافِرِينَ النَّارُ (۳۵) وَالَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَفْرَحُونَ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْكَ ۖ وَمِنَ الْأَحْزَابِ مَن يُنكِرُ بَعْضَهُ ۚ قُلْ إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ وَلَا أُشْرِكَ بِهِ ۚ إِلَيْهِ أَدْعُو وَإِلَيْهِ مَآبِ (۳۶) وَكَذَٰلِكَ أَنزَلْنَاهُ حُكْمًا عَرَبِيًّا ۚ وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُم بَعْدَمَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ مَا لَكَ مِنَ اللَّهِ مِن وَلِيٍّ وَلَا وَاقٍ (۳۷) وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلًا مِّن قَبْلِكَ وَجَعَلْنَا لَهُمْ أَزْوَاجًا وَذُرِّيَّةً ۚ وَمَا كَانَ لِرَسُولٍ أَن يَأْتِيَ بِآيَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ۗ لِكُلِّ أَجَلٍ كِتَابٌ (۳۸) يَمْحُو اللَّهُ مَا يَشَاءُ وَيُثْبِتُ ۖ وَعِندَهُ أُمُّ الْكِتَابِ (۳۹) وَإِن مَّا نُرِيَنَّكَ بَعْضَ الَّذِي نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّيَنَّكَ فَإِنَّمَا عَلَيْكَ الْبَلَاغُ وَعَلَيْنَا الْحِسَابُ (۴۰) أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا نَأْتِي الْأَرْضَ نَنقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا ۚ وَاللَّهُ يَحْكُمُ لَا مُعَقِّبَ لِحُكْمِهِ ۚ وَهُوَ سَرِيعُ الْحِسَابِ (۴۱) وَقَدْ مَكَرَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَلِلَّهِ الْمَكْرُ جَمِيعًا ۖ يَعْلَمُ مَا تَكْسِبُ كُلُّ نَفْسٍ ۗ وَسَيَعْلَمُ الْكُفَّارُ لِمَنْ عُقْبَى الدَّارِ (۴۲)
وصف بهشتى که به پرهیزگاران وعده داده شده، (این است که) نهرها از پاى درختانش جارى است، میوه هاى آن همیشگى، و سایه اش دائمى است;این سرانجام کسانى است که پرهیزگارى پیشه کردند; و سرانجام کافران، آتش دوزخ است. (۳۵) کسانى که کتاب آسمانى به آنان داده ایم،از آنچه بر تو نازل شده، شادمانند; و بعضى از احزاب (و گروهها)، قسمتى از آن را انکار مى کنند; بگو: «من مأمورم که خداوند یگانه را بپرستم; و همتایى براى او قائل نشوم. تنها به سوى او دعوت مى کنم; و بازگشتم فقط به سوى اوست.» (۳۶) همان گونه (که به پیامبران پیشین کتاب آسمانى دادیم.) بر تو نیز این (قرآن) را بعنوان فرمان روشن و صریحى نازل کردیم; و اگر بعد از علم و دانشى که به تو رسیده از هوسهاى آنان پیروى کنى، در برابر خدا، نه سرپرستى خواهى داشت و نه نگهدارنده اى. (۳۷) وما پیش از تو (نیز) پیامبرانى فرستادیم; و براى آنها همسران و فرزندانى قرار دادیم; و هیچ پیامبرى نمى توانست معجزه اى بیاورد، مگر به اذن خدا. و براى هر سرنوشتى موعد مقررى است. (۳۸) خداوند هر چه را بخواهد محو، و هر چه را بخواهد ثابت نگه مى دارد;و «ام الکتاب» [= لوح محفوظ] نزد اوست. (۳۹) و اگر پاره اى از مجازاتها را که به آنها وعده مى دهیم به تو نشان دهیم، یا (پیش از فرارسیدن این مجازاتها) تو را بمیرانیم، در هر حال وظیفه تو فقط ابلاغ (وحى الهى) است; و حساب (آنها) بر ماست. (۴۰) آیا ندیدند که ما پیوسته از اطراف (و جوانب) زمین مى کاهیم؟! (و جامعه ها، به تدریج از میان مى روند.) و خداوند حکم مى کند; و هیچ کس را یاراى جلوگیرى از حکم او نیست; و او سریع الحساب است. (۴۱) پیش از آنان نیز کسانى طرحها و نقشه ها کشیدند; ولى تمام تدبیرها از آن خداست. او از اعمال هر کس آگاه است; و بزودى کفّار مى دانند سرانجام (نیک) سراى دیگر از آنِ کیست! (۴۲)