وَلَوْ جَعَلْنَاهُ مَلَكًا لَّجَعَلْنَاهُ رَجُلًا وَلَلَبَسْنَا عَلَيْهِم مَّا يَلْبِسُونَ (۹) وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِّن قَبْلِكَ فَحَاقَ بِالَّذِينَ سَخِرُوا مِنْهُم مَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (۱۰) قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ ثُمَّ انظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ (۱۱) قُل لِّمَن مَّا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ قُل لِّلَّهِ ۚ كَتَبَ عَلَىٰ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ ۚ لَيَجْمَعَنَّكُمْ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَا رَيْبَ فِيهِ ۚ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (۱۲) ۞ وَلَهُ مَا سَكَنَ فِي اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ ۚ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (۱۳) قُلْ أَغَيْرَ اللَّهِ أَتَّخِذُ وَلِيًّا فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ يُطْعِمُ وَلَا يُطْعَمُ ۗ قُلْ إِنِّي أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ أَوَّلَ مَنْ أَسْلَمَ ۖ وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (۱۴) قُلْ إِنِّي أَخَافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (۱۵) مَّن يُصْرَفْ عَنْهُ يَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمَهُ ۚ وَذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْمُبِينُ (۱۶) وَإِن يَمْسَسْكَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلَا كَاشِفَ لَهُ إِلَّا هُوَ ۖ وَإِن يَمْسَسْكَ بِخَيْرٍ فَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (۱۷) وَهُوَ الْقَاهِرُ فَوْقَ عِبَادِهِ ۚ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ (۱۸)
اگر او را فرشته اى قرار مى دادیم، به یقین وى را به صورت انسانى در مى آوردیم; باز (به پندار آنان،) کار را بر آنها مشتبه مى ساختیم; همان طور که آنها بر دیگران مشتبه مى سازند. (۹) (با این حال، نگران نباش.) جمعى از پیامبران پیش از تو را نیز استهزا کردند; امّا سرانجام، آنچه را مسخره مى کردند، دامانشان را گرفت; (و عذاب الهى بر آنها فرود آمد). (۱۰) بگو: «روى زمین سیر کنید; سپس بنگرید سرانجام تکذیب کنندگان آیات الهى چگونه بود؟!» (۱۱) بگو: «آنچه در آسمانها و زمین است، از آن کیست؟» بگو: «از آن خداست.» رحمت (و بخشش) را بر خود، لازم دانسته; (و به همین دلیل،) بطور قطع همه شما را در روز قیامت، که در آن شک و تردیدى نیست، گرد خواهد آورد.(آرى،) فقط کسانى که سرمایه هاى وجود خویش را از دست داده اند، ایمان نمى آورند. (۱۲) و براى اوست آنچه در شب و روز آرام مى گیرد; و او، شنوا و داناست. (۱۳) بگو:«آیا غیر خدا را ولىّ خود انتخاب کنم؟! (خدایى) که آفریننده آسمانها و زمین است; اوست که روزى مى دهد، و نیازى به روزى ندارد.» بگو: «من مأمورم که نخستین مسلمان باشم; و (خداوند به من دستور داده که) از مشرکان نباش.» (۱۴) بگو: «من (نیز) اگرنافرمانى پروردگارم کنم، از مجازات روزى بزرگ [= قیامت]مى ترسم. (۱۵) آن کس که در آن روز، مجازات الهى به او نرسد، به یقین خداوند او را مشمول رحمت خویش ساخته; و این همان پیروزى آشکار است.» (۱۶) اگر خداوند زیانى به تو برساند، هیچ کس جز او نمى تواند آن را برطرف سازد; و اگر خیرى به تو رساند، او بر هر چیزى تواناست; (۱۷) اوست که بر بندگان خود، تسلّط کامل دارد; و اوست حکیمِ آگاه. (۱۸)