معارف بوک

فاطمه (علیها السلام) شد. مشاهده کرد که دخترش لباس بسیار کم ارزشى بر تن دارد و در حالى که کودکش را شیر مى دهد، مشغول آسیاب کردن است و خدمتکار و کمک کارى ندارد. اشک در چشمان پیامبر رحمت (صلی الله علیه و آله) جارى شد. خطاب به بانوى اسلام (علیها السلام) فرمود: «یا بِنتاهُ! تَعَجَّلى مَرارَةَ الدُّنیا بِحَلاوَةِ الاْخِرَةِ؛ دخترم تلخى ها و مشکلات دنیا را تحملّ کن، تا شیرینى آخرت نصیب و روزى ات شود».
فاطمه زهرا (علیها السلام) عرض کرد: «یا رَسُولَ اللهِ الْحَمدُ للهِ عَلَى نَعمائِهِ وَالشُّکْرُ عَلَى آلائِهِ؛ اى رسول خدا! خداوند را به خاطر نعمت هایش حمد وسپاس مى کنم و او را در برابر آلائش شکر مى کنم». ظاهراً «نعمائه» اشاره به نعمت هاى مادّى، و «آلائه» اشاره به نعمت هاى معنوى است. البته اگر هر کدام تنها ذکر شود ممکن است هر دو معنا را برساند؛ امّا وقتى با هم مى آیند چنین تفاوتى دارند.
در اینجا بود که جبرئیل بر پیامبر (صلی الله علیه و آله) نازل شد و این آیه شریفه را نازل کرد: (وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى)(1)؛ «وبه زودى پروردگارت آن قدر به تو عطا خواهد کرد که راضى شوى».(2) این وعده خداوند متعال به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و حضرت فاطمه زهرا (علیها السلام) به خاطر صبر و تحمّلى است که بانوى اسلام در برابر مشکلات داشت.