2- عَنْهُ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ قَالَ كَتَبَ مَعِى بَعْضُ أَصْحَابِنَا إِلَى أَبِى الْحَسَنِ علیه السلام يَسْأَلُهُ عَنِ الْكَبَائِرِ كَمْ هِيَ وَ مَا هِيَ فَكَتَبَ الْكَبَائِرُ مَنِ اجْتَنَبَ مَا وَعَدَ اللَّهُ عَلَيْهِ النَّارَ كَفَّرَ عَنْهُ سَيِّئَاتِهِ إِذَا كَانَ مُؤْمِناً وَ السَّبْعُ الْمُوجِبَاتُ قَتْلُ النَّفْسِ الْحَرَامِ وَ عُقُوقُ الْوَالِدَيْنِ وَ أَكْلُ الرِّبَا وَ التَّعَرُّبُ بَعْدَ الْهِجْرَةِ وَ قَذْفُ الْمُحْصَنَاتِ وَ أَكْلُ مَالِ الْيَتِيمِ وَ الْفِرَارُ مِنَ الزَّحْفِ.
(2435)3- عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ يُونُسَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُسْكَانَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ الْكَبَائِرُ سَبْعٌ قَتْلُ الْمُؤْمِنِ مُتَعَمِّداً وَ قَذْفُ الْمُحْصَنَةِ وَ الْفِرَارُ مِنَ الزَّحْفِ وَ التَّعَرُّبُ بَعْدَ الْهِجْرَةِ وَ أَكْلُ مَالِ الْيَتِيمِ ظُلْماً وَ أَكْلُ الرِّبَا بَعْدَ الْبَيِّنَةِ وَ كُلُّ مَا أَوْجَبَ اللَّهُ عَلَيْهِ النَّارَ.
4- يُونُسُ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام يَقُولُ إِنَّ مِنَ الْكَبَائِرِ عُقُوقَ الْوَالِدَيْنِ وَ الْيَأْسَ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ وَ الْأَمْنَ لِمَكْرِ اللَّهِ وَ قَدْ رُوِيَ أَنَّ أَكْبَرَ الْكَبَائِرِ الشِّرْكُ بِاللَّهِ.
را ميآمرزيم و محو ميكنيم و شما را ببهشت و وعده گاه ثواب وارد ميكنيم يا شما را محترمانه وارد ميكنيم.
2-ابن محبوب گويد: يكى از اصحاب نامه اى نوشت و بمن داد كه بحضرت ابوالحسن عليه السلام دهم، در آن نامه پرسيده بود: كبائر چند تاست و چيست؟ حضرت نوشت: كبائر: كسى كه از آنچه خدا بر آن بدوزخ تهديد كرده دورى كند، كردارهاى بدش پوشيده مى شود، اگر مؤمن باشد، و هفت گناهيكه موجب دوزخ ميشود: 1- آدمكشى حرام (نه كشتن قاتل و مهاجم و مانند آن) 2- نافرمانى پدر و مادر (بدرجه ايكه عاق آنها شود) 3- رباخوارى 4- تعرب بعد از هجرت. 5- متهم ساختن زنان پارسا بزنا. 6- خوردن مال يتيم. 7- فرار از جهاد.
شرح - تعرب بعد از هجرت در صدر اسلام نسبت بكسانى بوده كه از مكه و آباديهاى ديگر كفرنشين مدينه و مركز اسلام هجرت نموده بودند، برگشتن آنها يا مسلمين ديگر ببلاد كفر تعرب بعد از هجرت ميگفتند و يكى از گناهان كبيره و بمنزله ارتداد بوده، ولى در اعصار ائمه عليهم السلام و دوران عيبت تعرب اينستكه: مسلمانى در بلاد كفر بوده و در آنجا از اظهار اسلام و تعليم احكام ممنوع و معذور باشد اقامت او در آنجا از گناهان كبيره است، و برخى ازعلماء تعرب را تعميم داده و حتى شامل كس دانسته اند كه مشغول تحصيل علمى شود و سپس ترك آن كند.
3- محمد بن مسلم گويد: شنيدم امام صادق (ع) ميفرمود: كبائر هفت گناه است:
1- كشتن مؤمن بعمد 2- متهم ساختن زن پاكدامن. 3- فرار از جهاد 4- تعرب بعد از هجرت 5- خوردن مال يتيم بنا حق. 6- خوردن ربا بعد از دانستن (حرمت آن) 7- هر چه خدا بر آن دوزخ را واجب كرده.
4- عبد الله بن سنان گويد شنيدم، امام صادق (ع) مى فرمود: از جمله گناهان كبيره نافرمانى پدر و مادر است و نوميدى از رحمت و ايمنى از مكر خدا (يعنى عذاب و مهلت دادن خدا) و روايت شده كه