قَضَاءِ حَاجَتِهِ فَلَمْ يَفْعَلْ فَقَدْ قَتَلَهُ أَمَا إِنَّهُ مَا قَتَلَهُ بِسَيْفٍ وَ لَا رُمْحٍ وَ لَكِنَّهُ قَتَلَهُ بِمَا نَكَى مِنْ قَلْبِهِ.
4- عَنْهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ دَاوُدَ الْحَذَّاءِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ صَغِيرٍ عَنْ جَدِّهِ شُعَيْبٍ عَنْ مُفَضَّلٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام كُلَّمَا ازْدَادَ الْعَبْدُ إِيمَاناً ازْدَادَ ضِيقاً فِى مَعِيشَتِهِ.
5- وَ بِإِسْنَادِهِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام لَوْ لَا إِلْحَاحُ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى اللَّهِ فِى طَلَبِ الرِّزْقِ لَنَقَلَهُمْ مِنَ الْحَالِ الَّتِى هُمْ فِيهَا إِلَى حَالٍ أَضْيَقَ مِنْهَا.
6- عَنْهُ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ رَفَعَهُ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام مَا أُعْطِيَ عَبْدٌ مِنَ الدُّنْيَا إِلَّا اعْتِبَاراً وَ مَا زُوِيَ عَنْهُ إِلَّا اخْتِبَاراً.
7- عَنْهُ عَنْ نُوحِ بْنِ شُعَيْبٍ وَ أَبِى إِسْحَاقَ الْخَفَّافِ عَنْ رَجُلٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ لَيْسَ لِمُصَاصِ شِيعَتِنَا فِى دَوْلَةِ الْبَاطِلِ إِلَّا الْقُوتُ شَرِّقُوا إِنْ شِئْتُمْ أَوْ غَرِّبُوا لَنْ تُرْزَقُوا إِلَّا الْقُوتَ.
(2380)8- مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الْأَشْعَرِيِّ عَنْ بَعْضِ مَشَايِخِهِ عَنْ إِدْرِيسَ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ قَالَ النَّبِيُّ صلی الله علیه و آله يَا عَلِيُّ الْحَاجَةُ أَمَانَةُ اللَّهِ
ميتواند حاجتش را بر آورد فاش سازد، و او نكند او را كشته است، آگاه باش كه او را با شمشير و نيزه نكشته، بلكه با زخم به دل كشته است.
4- امام صادق (ع) فرمود: هر اندازه ايمان بنده زياد شود، تنگى معيشتش افزايش يابد.
شرح - چنانكه در باب گذشته ثواب و پاداش بى پايان گرفتارى و ابتلاء در دنيا ذكر شد، و نيز ثروت بسيار موجب گردنگشى و تكبر شود و شخص ثروتمند بفقرا توهين و بى احترامى كند و قساوت قلب و خشونت پيدا كند، و سرگرمى و نگهدارى اموال او را از خدا غافل سازد، علاوه بر آنكه اگر حقوق واجبه مال را نپردازد، ملعون و مطرود خداشود، ولى فقر سبب شود كه شخص فقير بر خدا توكل كندو بدرگاه او دعا و تضرع نمايد، علاوه بر تواضع وملايمت و صفات حميده ديگرى كه زائيده فقر است، اگر فقير صابر و شكيبا باشد.
5- امام صادق عليه السلام فرمود: اگر مؤمنين براى طلب روزى نزد خدا اصرار نمى ورزيدند، خدا آنها را از آن حال به تنگدستى بيشترى منتقل مى نمود.
6- و فرمود: چيزى از دنيا به بنده ئى عطا نشد، مگر براى عبرت گرفتن، و چيزى از او بر كنار نگرديد، مگر براى آزمودن.
7- و فرمود: شيعيان خالص ما در زمان دولت باطل جز باندازه قوت و خوراك بهره ندارد، خواهيد به مشرق رويد يا به مغرب زنيد، جز باندازه قوت روزى نيابيد.
8- پيغمبر صلى الله عيله و آله فرمود: اى على! نيازمندى امانت خداست نزد خلقش، هر كه آنرا نزد خود پوشيده دارد، خدايش ثواب نمازگزار دهد، و هر كه آن پرده را بر دارد نزد كسيكه مى تواند گشايش