قَالَ إِنَّ فِي كِتَابِ عَلِيٍّ علیه السلام أَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ بَلَاءً النَّبِيُّونَ ثُمَّ الْوَصِيُّونَ ثُمَّ الْأَمْثَلُ فَالْأَمْثَلُ وَ إِنَّمَا يُبْتَلَى الْمُؤْمِنُ عَلَى قَدْرِ أَعْمَالِهِ الْحَسَنَةِ فَمَنْ صَحَّ دِينُهُ وَ حَسُنَ عَمَلُهُ اشْتَدَّ بَلَاؤُهُ وَ ذَلِكَ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَمْ يَجْعَلِ الدُّنْيَا ثَوَاباً لِمُؤْمِنٍ وَ لَا عُقُوبَةً لِكَافِرٍ وَ مَنْ سَخُفَ دِينُهُ وَ ضَعُفَ عَمَلُهُ قَلَّ بَلَاؤُهُ وَ أَنَّ الْبَلَاءَ أَسْرَعُ إِلَى الْمُؤْمِنِ التَّقِيِّ مِنَ الْمَطَرِ إِلَى قَرَارِ الْأَرْضِ.
30- مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ مَالِكِ بْنِ عَطِيَّةَ عَنْ يُونُسَ بْنِ عَمَّارٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِى عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام إِنَّ هَذَا الَّذِى ظَهَرَ بِوَجْهِى يَزْعُمُ النَّاسُ أَنَّ اللَّهَ لَمْ يَبْتَلِ بِهِ عَبْداً لَهُ فِيهِ حَاجَةٌ قَالَ فَقَالَ لِى لَقَدْ كَانَ مُؤْمِنُ آلِ فِرْعَوْنَ مُكَنَّعَ الْأَصَابِعِ فَكَانَ يَقُولُ هَكَذَا وَ يَمُدُّ يَدَيْهِ وَ يَقُولُ يا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِينَ ثُمَّ قَالَ لِى إِذَا كَانَ الثُّلُثُ الْأَخِيرُ مِنَ اللَّيْلِ فِى أَوَّلِهِ فَتَوَضَّ وَ قُمْ إِلَى صَلَاتِكَ الَّتِى تُصَلِّيهَا فَإِذَا كُنْتَ فِى السَّجْدَةِ الْأَخِيرَةِ مِنَ الرَّكْعَتَيْنِ الْأُولَيَيْنِ فَقُلْ وَ أَنْتَ سَاجِدٌ يَا عَلِيُّ يَا عَظِيمُ يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيمُ يَا سَامِعَ الدَّعَوَاتِ يَا مُعْطِيَ الْخَيْرَاتِ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَعْطِنِي مِنْ خَيْرِ الدُّنْيَا وَ الْ آخِرَةِ مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ اصْرِفْ عَنِّى مِنْ شَرِّ الدُّنْيَا وَ الْ آخِرَةِ مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ اذْهَبْ عَنِّى بِهَذَا الْوَجَعِ وَ تُسَمِّيهِ فَإِنَّهُ قَدْ غَاظَنِى وَ أَحْزَنَنِى وَ أَلِحَّ فِى الدُّعَاءِ قَالَ فَمَا وَصَلْتُ إِلَى الْكُوفَةِ حَتَّى أَذْهَبَ اللَّهُ بِهِ عَنِّى كُلَّهُ.
29- امام صادق (ع) فرمود: در كتاب على عليه السلام است كه: سخت ترين مردم از لحاظ بلا كشيدن پيغمبرانند، سپس اوصياء آنها، و سپس هر كه از مردم نمونه آنهاست بترتيب، و مؤمن فقط باندازه اعمال نيكش مبتلا شود، پس هر كه دينش درست و عملش نيكو باشد بلايش سخت است، و اين براى آنست كه خداى عزوجل دنيا را پاداش مؤمن و كيفر كافر قرار نداده است، و هر كه دينش نادرست و عملش ضعيف باشد، بلايش اندكست، بلا بمؤمن پرهيزگار از باران بزمين شيب زودتر ميرسد.
30- يونس بن عمار (كه گويا لكه هاى پيسى بچهره اش پيدا شده بود) گويد: به امام صادق (ع) عرض كردم: درباره آنچه در چهره من پيدا شده، مردم گمان ميكنند كه خدا بنده اى را كه به او توجهى دارد بآن مبتلا نكند. حضرت فرمود: بتحقيق كه مؤمن آل فرعون انگشتانش چلاق بود، و با دو دستش اشاره ميكرد و ميگفت: «اى مردم از رسولان خدا پيروى كنيد» سپس امام بمن فرمود: چون ثلث آخر شب فرا رسيد، در آغاز آن وضو بگير و بنمازيكه ميخوانى (نماز شب) برخيز، و چون در سجده دوم در ركعت اول باشى، در حال سجده بگو. «اى على، اى عظيم، اى رحمن، اى رحيم، اى شنونده دعاها، اى بخشنده خيرات، بر محمد و آل محمد رحمت فرست و از خير دنيا و آخرت آنچه سزاوار بخشش تو است بما عطا كن! و از شر دنيا و آخرت آنچه سزاوار بخشش تو است از من بگردان، و اين درد را از من دور كن - و نام درد را ذكر كن - كه او مرا بخشم آورده و غمگين ساخته» و در دعا اصرار و پافشارى كن، يونس گويد: بكوفه نرسيده بودم كه خدا همه آنها را از من دور كرد.