وَ إِنْ حُرِّقْتَ بِالنَّارِ وَ عُذِّبْتَ إِلَّا وَ قَلْبُكَ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِيمَانِ وَ وَالِدَيْكَ فَأَطِعْهُمَا وَ بَرَّهُمَا حَيَّيْنِ كَانَا أَوْ مَيِّتَيْنِ وَ إِنْ أَمَرَاكَ أَنْ تَخْرُجَ مِنْ أَهْلِكَ وَ مَالِكَ فَافْعَلْ فَإِنَّ ذَلِكَ مِنَ الْإِيمَانِ.
(2000)3- عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ سَيْفٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ يَأْتِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ شَيْ ءٌ مِثْلُ الْكُبَّةِ فَيَدْفَعُ فِى ظَهْرِ الْمُؤْمِنِ فَيُدْخِلُهُ الْجَنَّةَ فَيُقَالُ هَذَا الْبِرُّ.
4- الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْوَشَّاءِ عَنْ مَنْصُورِ بْنِ حَازِمٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ قُلْتُ أَيُّ الْأَعْمَالِ أَفْضَلُ قَالَ الصَّلَاةُ لِوَقْتِهَا وَ بِرُّ الْوَالِدَيْنِ وَ الْجِهَادُ فِى سَبِيلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ.
5- عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى بْنِ عُبَيْدٍ عَنْ يُونُسَ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ دُرُسْتَ بْنِ أَبِي مَنْصُورٍ عَنْ أَبِى الْحَسَنِ مُوسَى علیه السلام قَالَ سَأَلَ رَجُلٌ رَسُولَ اللَّه صلی الله علیه و آله مَا حَقُّ الْوَالِدِ عَلَى وَلَدِهِ قَالَ لَا يُسَمِّيهِ بِاسْمِهِ وَ لَا يَمْشِى بَيْنَ يَدَيْهِ وَ لَا يَجْلِسُ قَبْلَهُ وَ لَا يَسْتَسِبُّ لَهُ.
6- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ بَحْرٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُسْكَانَ عَمَّنْ رَوَاهُ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ قَالَ وَ أَنَا عِنْدَهُ لِعَبْدِ الْوَاحِدِ الْأَنْصَارِيِّ فِي بِرِّ الْوَالِدَيْنِ فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً فَظَنَنَّا أَنَّهَا الْآيَةُ الَّتِى فِى بَنِى
دلت بايمان محكم باشد، و پدر و مادرت را فرمان بر و با آنها نيكى كن، زنده باشند يا مرده و اگر دستور دادند خاندان و مالت را كنار گذار، اين كار را بكن كه از ايمانست.
3- امام صادق (ع) فرمود: روز قيامت چيزى مانند گلوله ميايد و به پشت مؤمن ميزند تا او را داخل بهشت ميكند، و گفته مى شود اين احسانست.
شرح - مرحوم كلينى از كلمه «بر» احسان بوالدين را فهميده ولى ممكن است احسان بهر كس را شامل شود، و اين حديث كنايه از اينستكه احسان بزودى محسن را داخل بهشت كند و در محشر معطل نشود.
4- منصور بن حازم گويد: به امام صادق (ع) عرض كردم: چه اعمالى بهتر است؟ نماز در وقت و نيكى با پدر و مادر و جهاد در راه خداى عزوجل.
5- موسى بن جعفر (ع) فرمود: مردى از رسولخدا (ص) پرسيد: حق پدر بر فرزندش چيست؟ فرمود: او را بنامش نخواند و جلوش راه نرود و پيش از او ننشيند و باعث دشنام او نشود (كارى نكند كه مردم پدرش را دشنام دهند).
6- راوى گويد: خدمت امام صادق (ع) بودم كه آنحضرت بعبد الواحد انصارى درباره نيكى به پدر و مادر كه در قول خداى عزوجل و بالوالدين احساناً است مطالبى ميفرمود، ما گمان كرديم سخن حضرت درباره آيه ايست كه در سوره بنى اسرائيل است كه فرمايد «پروردگارت حكم فرمود كه جز او را