فَإِنَّ الْعَفْوَ لَا يَزِيدُ الْعَبْدَ إِلَّا عِزّاً فَتَعَافَوْا يُعِزَّكُمُ اللَّهُ.
(1785)6- مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِى خَالِدٍ الْقَمَّاطِ عَنْ حُمْرَانَ عَنْ أَبِى جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ النَّدَامَةُ عَلَى الْعَفْوِ أَفْضَلُ وَ أَيْسَرُ مِنَ النَّدَامَةِ عَلَى الْعُقُوبَةِ.
7- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ عَنْ سَعْدَانَ عَنْ مُعَتِّبٍ قَالَ كَانَ أَبُو الْحَسَنِ مُوسَى علیه السلام فِى حَائِطٍ لَهُ يَصْرِمُ فَنَظَرْتُ إِلَى غُلَامٍ لَهُ قَدْ أَخَذَ كَارَةً مِنْ تَمْرٍ فَرَمَى بِهَا وَرَاءَ الْحَائِطِ فَأَتَيْتُهُ وَ أَخَذْتُهُ وَ ذَهَبْتُ بِهِ إِلَيْهِ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنِّى وَجَدْتُ هَذَا وَ هَذِهِ الْكَارَةَ
فَقَالَ لِلْغُلَامِ يَا فُلَانُ قَالَ لَبَّيْكَ
قَالَ أَ تَجُوعُ قَالَ لَا يَا سَيِّدِى
قَالَ فَتَعْرَى قَالَ لَا يَا سَيِّدِى
قَالَ فَلِأَيِّ شَيْ ءٍ أَخَذْتَ هَذِهِ قَالَ اشْتَهَيْتُ ذَلِكَ
قَالَ اذْهَبْ فَهِيَ لَكَ وَ قَالَ خَلُّوا عَنْهُ.
6- امام باقر (ع) فرمود: پشيمانى از گذشت بهتر و آسانتر است تا پشيمانى از كيفر.
شرح - يعنى اگر شخصى را كه بتو ستمى كرده بود بخشيدى و از او در گذشتى، سپس دانستى كه آن گذشت مورد نداشته زيرا آن ستمگر متنبه نگشت و از گذشت خود پشيمان شدى، اين پشيمانى بهتر و آسانتر است از مورديكه ستمگر را مجازات كنى و سپس بفهمى، اگر از او ميگذشتى و او را ميبخشيدى بهتر بود.
اما بهتر بودن اولى از دومى بجهت همين اخبار و نيز آيات شريفه ايست كه خدايتعالى بعفو و گذشت دستور ميدهد و اما آسان تر بودنش براى اينست كه از ستمگر بخشيده ميتوان انتقام گرفت، ولى جبران كيفر بيجا بسى مشكل و دشوار است.
7- معتب گويد: موسى بن جعفر (ع) در باغ خرمايش بود و شاخه ميبريد، يكى از غلامان حضرت را دیدم دسته ای از خوشه های خرما را برداشت و پشت دیوار انداخت، من رفتم و او را گرفته نزد حضرت بردم و گفتم: قربانت گردم، من اين غلام را ديدم كه اين خوشه ها را برداشته بود.
حضرت فرمود: فلانى! غلام گفت: لبيك،
فرمود: گرسنه اى؟ گفت نه، آقاى من!
فرمود: برهنه اى: گفت: نه، آقاى من!
فرمود: پس چرا اين را برداشتى؟ گفت: اين را دلم ميخواست.
فرمود: برو، اين خرما هم از تو، و فرمود او را رها كنيد.