اراده كنيد در بيرون ايجاد مى شود. همان طور كه شما در قيامت اين گونه مى شويد. كارى كه شما الآن در ذهنتان انجام مى دهيد، اگر حكم بدن ضعيف شود و يا از بين برود (مثل قيامت) هر چه اراده كنيد در بيرون محقّق مى شود. چون رابطه شما با خارج و دنياى بيرونى، مثل رابطه شما با ذهنتان مى شود. يك عارف سالك كه حكم بدنش را ضعيف كرده است، هر چه را با آن اراده معنوى خود، اراده كند به اذن الهى در بيرون خلق مى شود.
در مورد ائمه (عليهم السلام) نيز حتماً شنيده ايد. «ابوهاشم» نقل مى كند: به دنبال امام حسن عسگرى (ع) سوار مركب بودم و در همان حال به فكر قرض خود افتادم كه موعدش رسيده بود و با خود مى انديشيدم كه آن را از كجا اداء كنم، امام (ع) رو به من كرده و فرمودند: «خدا آن را ادا مى كند»، آنگاه حضرت در حالى كه بر زين مركب سوار بودند خم شدند و با تازيانه اى كه در دست مباركشان بود خطى به روى زمين كشيدند و فرمودند: «اى ابوهاشم پياده شو و بردار و پنهان كن». من پياده شدم و مشاهده كردم يك شمش طلا است. «1»- نمونه هايى از ايجاد كردن در سيره ائمه معصومين (عليهم السلام) به خصوص و در بقيّه عرفا به صورت نازل تر به چشم مى خورد- رابطه حضرت را با بدنشان و با بقيّه عالم و با قلب مؤمنين، رابطه ايجادى يا «امرى» بدانيد و خوب مسئله را بشناسيد تا به راحتى باور كنيد و از اين شعور برين يعنى اعتقاد به وجود حضرت خود را محروم نكنيد.