لَيَدْفَعُ بِالدُّعَاءِ الْأَمْرَ الَّذِي عَلِمَهُ أَنْ يُدْعَى لَهُ فَيَسْتَجِيبُ وَ لَوْ لَا مَا وُفِّقَ الْعَبْدُ مِنْ ذَلِكَ الدُّعَاءِ لَأَصَابَهُ مِنْهُ مَا يَجُثُّهُ مِنْ جَدِيدِ الْأَرْضِ.
بَابُ أَنَّ الدُّعَاءَ شِفَاءٌ مِنْ كُلِّ دَاءٍ
1- عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ أَسْبَاطِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ عَلَاءِ بْنِ كَامِلٍ قَالَ قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) عَلَيْكَ بِالدُّعَاءِ فَإِنَّهُ شِفَاءٌ مِنْ كُلِّ دَاءٍ
بَابُ أَنَّ مَنْ دَعَا اسْتُجِيبَ لَهُ
(3075) 1- مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَيْمُونٍ الْقَدَّاحِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) قَالَ الدُّعَاءُ كَهْفُ الْإِجَابَةِ كَمَا أَنَّ السَّحَابَ كَهْفُ الْمَطَرِ.
اگر براى آن دعاء شود اجابت خواهد كرد، و اگر نبود كه بنده به اين دعا موفق شود به او بلائى مى رسيد كه او را از روى زمين بردارد.
شرح- مجلسى (ره) پس از تجزيه و تركيب قستى از حديث كلامى گويد: كه حاصلش اين است كه خداى سبحان دفع كند بلائى را كه بنده مستحق نزول آن گشته، هرگاه بداند كه آن بنده پس از اين براى برطرف شدن آن دعا مى كند، پس آن بلا را نازل نكند به خاطر آن دعائى كه پس از اين از آن بنده سرزند، پس دعا پيش از وقوعش در دفع بلا اثر كند.
باب اينكه دعا شفاء و درمان هر دردى است
1- علاء بن كامل گويد: حضرت صادق (ع) به من فرمود: بر تو باد بدعاء زيرا آن درمان هر دردى است.
باب اينكه هر كه دعا كند مستجاب گردد
1- حضرت صادق (ع) فرمود: دعا مخزن و گنجينه اجابت است چنانچه ابر مخزن باران است.
شرح- مجلسى (ره) گويد: «الدعاء كهف الاجابة» يعنى مخزن و محل و مظنه اجابت است چنانچه