صفحه ٤٩٩

 5- عَنْهُ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِيسَى عَنْ سَمَاعَةَ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) عَنِ الرَّجُلِ يَبْدَأُ بِالرَّجُلِ فِي الْكِتَابِ قَالَ لَا بَأْسَ بِهِ ذَلِكَ مِنَ الْفَضْلِ يَبْدَأُ الرَّجُلُ بِأَخِيهِ يُكْرِمُهُ.
 6- عَنْهُ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ أَبَانِ بْنِ الْأَحْمَرِ عَنْ حَدِيدِ بْنِ حَكِيمٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) قَالَ لَا بَأْسَ بِأَنْ يَبْدَأَ الرَّجُلُ بِاسْمِ صَاحِبِهِ فِي الصَّحِيفَةِ قَبْلَ اسْمِهِ.
 7- عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ مُرَازِمِ بْنِ حَكِيمٍ قَالَ أَمَرَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) بِكِتَابٍ فِي حَاجَةٍ فَكُتِبَ ثُمَّ عُرِضَ عَلَيْهِ وَ لَمْ يَكُنْ فِيهِ اسْتِثْنَاءٌ فَقَالَ كَيْفَ رَجَوْتُمْ أَنْ يَتِمَّ هَذَا وَ لَيْسَ فِيهِ اسْتِثْنَاءٌ انْظُرُوا كُلَّ مَوْضِعٍ لَا يَكُونُ فِيهِ اسْتِثْنَاءٌ فَاسْتَثْنُوا فِيهِ.
(3780) 8- عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي نَصْرٍ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا(علیه السلام) أَنَّهُ كَانَ يُتَرِّبُ الْكِتَابَ وَ قَالَ لَا بَأْسَ بِهِ.
 9- عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ عَطِيَّةَ أَنَّهُ رَأَى كُتُباً لِأَبِي الْحَسَنِ(علیه السلام) مُتَرَّبَةً.

 بَابُ النَّهْيِ عَنْ إِحْرَاقِ الْقَرَاطِيسِ الْمَكْتُوبَةِ

 1- مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ عَبْدِ الْمَلِكِ بْنِ عُتْبَةَ


توضيح -  اين خبر هم از نظر معنى مانند حديث (3) است.
  5- سماعه گويد: از حضرت صادق (ع) از اينكه مردى نام مرد ديگرى را (كه برايش نامه مى نويسد، يا مرد ديگرى كه نامش را بخاطر كارى ذكر مى كند و ظاهر معناى اول است)، در نامه پيش مى اندازد؟ فرمود: باكى نيست اين فضل و احسانى است، نامش را پيش مى اندازد و بدينوسيله او را اكرام كند (و گرامى شمرد).
  6- و نيز فرمود عليه السلام: باكى نيست كه مردى در نامه نام رفيقش را پيش از نام خود بنويسد.
  7- مرازم بن حكيم گويد: حضرت صادق (ع) دستور فرمود براى كارى نامه اى بنويسند، پس آن نامه نوشته شد و بنظر آنحضرت رساندند و در آن نامه «ان شاء الله» ننوشته بودند، فرمود: چگونه اميد داريد كه اين كار بپايان برسد (و انجام شود) با اينكه «ان شاءالله» در آن نيست؟ بنگريد هر كجا كه «ان شاء الله» ندارد در آن بنويسيد.
  8- احمد بن محمد بن ابى نصر گويد: حضرت رضا عليه السلام نامه را (براى خشك شدن مركبش) خاك بر آن مى ريخت. و مى فرمود: عيب ندارد.
  9- على بن عطيه نامه هائى از حضرت موسى بن جعفر عليهما السلام ديد كه روى آنها خاك افشانده بودند.

باب نهى از سوزاندن كاغذهاى نوشته

  1- عبدالملك بن عتبه گويد: از حضرت ابى الحسن عليه السلام پرسيدم از كاغذهائى كه جمع مى شود