عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ(علیه السلام) فِي رَجُلٍ صَافَحَ رَجُلًا مَجُوسِيّاً قَالَ يَغْسِلُ يَدَهُ وَ لَا يَتَوَضَّأُ.
بَابُ مُكَاتَبَةِ أَهْلِ الذِّمَّةِ
(3655) 1- أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ الْكُوفِيُّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَسْبَاطٍ عَنْ عَمِّهِ يَعْقُوبَ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ سُئِلَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) عَنِ الرَّجُلِ يَكُونُ لَهُ الْحَاجَةُ إِلَى الْمَجُوسِيِّ أَوْ إِلَى الْيَهُودِيِّ أَوْ إِلَى النَّصْرَانِيِّ أَوْ أَنْ يَكُونَ عَامِلًا أَوْ دِهْقَاناً مِنْ عُظَمَاءِ أَهْلِ أَرْضِهِ فَيَكْتُبُ إِلَيْهِ الرَّجُلُ فِي الْحَاجَةِ الْعَظِيمَةِ أَ يَبْدَأُ بِالْعِلْجِ وَ يُسَلِّمُ عَلَيْهِ فِي كِتَابِهِ وَ إِنَّمَا يَصْنَعُ ذَلِكَ لِكَيْ تُقْضَى حَاجَتُهُ قَالَ أَمَّا أَنْ تَبْدَأَ بِهِ فَلَا وَ لَكِنْ تُسَلِّمُ عَلَيْهِ فِي كِتَابِكَ فَإِنَّ رَسُولَ اللَّهِ(صلی الله علیه و آله) قَدْ كَانَ يَكْتُبُ إِلَى كِسْرَى وَ قَيْصَرَ.
2- عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ مَرَّارٍ عَنْ يُونُسَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) عَنِ الرَّجُلِ يَكْتُبُ إِلَى رَجُلٍ مِنْ عُظَمَاءِ عُمَّالِ الْمَجُوسِ فَيَبْدَأُ بِاسْمِهِ قَبْلَ اسْمِهِ فَقَالَ لَا بَأْسَ إِذَا فَعَلَ لِاخْتِيَارِ الْمَنْفَعَةِ.
بَابُ الْإِغْضَاءِ
1- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْحَجَّالِ عَنْ ثَعْلَبَةَ بْنِ مَيْمُونٍ
كه فرمود: دستش را بشويد و وضوء نسازد.
باب نامه نوشتن مسلمان با اهل ذمه يهود و نصارى و مجوس
1- ابو بصير گويد: از حضرت صادق عليه السلام پرسيدند: از اينكه (اگر) مردى نيازى بگبر يا يهودى يا نصرانى داشت، يا اينكه يكى از آنها براى او كار مى كند يا دهقان و از بزرگان سرزمين اوست، و اين مرد در حاجت مهمى باو نامه مى نويسد آيا در آغاز نامه نام آن مرد كافر را بنويسد، و در نامه سلام باو بنويسد؟ و البته اين كار را هم فقط بخاطر گذشتن كارش مى كند؟ فرمود: اما اينكه نام او را در آغاز نامه بنويسى پس نكن (اجازه نميدهم) ولى در نامه ات سلام براى او بنويس زيرا رسول خدا (ص) نيز بسا كه براى كسرى (پادشاه ايران) و قيصر (سلطان روم) نامه مى نوشت.
2- عبداللّه بن سنان از حضرت صادق (ع) حديث كند كه درباره مردى كه به يكى از بزرگان كارمندان گبر نامه بنويسد و در آن نامه پيش از نام خودش نام او را بنويسد آنحضرت عليه السلام فرمود: باكى نيست اگر اينكار را بخاطر سودى كند.
باب چشم پوشى و گذشت
1- ثعلبة بن ميمون از مردى كه نامش را برده حديث كند كه گفت: مردمى نزد حضرت صادق عليه السلام