3- مُحَمَّدُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ عَنِ الْفَضْلِ بْنِ شَاذَانَ وَ عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ جَمِيعاً عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ عَبْدِ الْحَمِيدِ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ(علیه السلام) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(صلی الله علیه و آله) الِاحْتِبَاءُ حِيطَانُ الْعَرَبِ.
4- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِيسَى عَنْ سَمَاعَةَ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) عَنِ الرَّجُلِ يَحْتَبِي بِثَوْبٍ وَاحِدٍ فَقَالَ إِنْ كَانَ يُغَطِّي عَوْرَتَهُ فَلَا بَأْسَ.
(3720) 5- عَنْهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَسْبَاطٍ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) قَالَ لَا يَجُوزُ لِلرَّجُلِ أَنْ يَحْتَبِيَ مُقَابِلَ الْكَعْبَةِ.
بَابُ الدُّعَابَةِ وَ الضَّحِكِ
1- مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ مُعَمَّرِ بْنِ خَلَّادٍ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا الْحَسَنِ(علیه السلام) فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ الرَّجُلُ يَكُونُ مَعَ الْقَوْمِ فَيَجْرِي بَيْنَهُمْ كَلَامٌ يَمْزَحُونَ وَ يَضْحَكُونَ فَقَالَ لَا بَأْسَ مَا لَمْ يَكُنْ فَظَنَنْتُ أَنَّهُ عَنَى الْفُحْشَ ثُمَّ قَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ(صلی الله علیه و آله) كَانَ يَأْتِيهِ الْأَعْرَابِيُّ فَيُهْدِي لَهُ الْهَدِيَّةَ ثُمَّ يَقُولُ مَكَانَهُ أَعْطِنَا ثَمَنَ هَدِيَّتِنَا فَيَضْحَكُ رَسُولُ اللَّهِ(صلی الله علیه و آله) وَ كَانَ
3- (مانند حديث (2) است)
4- سماعه گويد: از حضرت صادق (ع) پرسيدم: كه مردى يك پيراهن بيش در تنش نيست، مى تواند روى پا بنشيند؟ فرمود: اگر آن پيراهن عورتش را مى پوشاند عيب ندارد.
توضيح - عربها در زمانهاى قديم معمولاً يك پيراهن بلند بتن مى كردند و زير آن چيزى مانند شلوار نداشته اند چنانچه اكنون نيز در ميان اعراب بدوى و چادر نشين چنين معمول است، از اينرو سماعة مى پرسد كه با چنين وضعى نشستن روى پا بآن كيفيت كه رانها بشكم چسبيده و زانوها با دو دست حلقه وار نگهدارى شده و خواه ناخواه عورتين روى زمين قرار گيرد چگونه است؟ امام عليه السلام در پاسخ فرمود: كه اگر عورتش را بپوشاند عيبى ندارد.
5- حضرت صادق (ع) فرمود: روا نيست كه انسان در برابر خانه كعبه سرپا بنشيند.
باب شوخى و خنده
1- معمر بن خلاد گويد: از حضرت رضا عليه السلام پرسيدم: و عرضكردم: قربانت گردم مردى در ميان جمعى است و سخنى بميان آيد و آنها شوخى كنند و بخندند؟ فرمود: باكى نيست تا آنجا كه نباشد و گمانم كه مقصودش فحش بود (يعنى در صورتيكه بفحش و هرزه گوئى نكشد، و فحش در آن نباشد) سپس فرمود: همانا رسول خدا (ص) اينگونه بود كه عرب بيابانى نزدش مى آمد و هديه اى برايش مى آورد و همانجا مى گفت: بهاى هديه ما را بده، پس رسول خدا (ص) مى خنديد، و هر زمان كه اندوهگين