عَلَى النَّاسِ لَا يَشْبَعُ مِنَ الْخُصُومَاتِ فَاسْأَلُوا اللَّهَ الْعَافِيَةَ وَ اطْلُبُوهَا مِنْهُ.
3- عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ النَّوْفَلِيِّ عَنِ السَّكُونِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) قَالَ قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ(علیه السلام) لَمَّتَانِ لَمَّةٌ مِنَ الشَّيْطَانِ وَ لَمَّةٌ مِنَ الْمَلَكِ فَلَمَّةُ الْمَلَكِ الرِّقَّةُ وَ الْفَهْمُ وَ لَمَّةُ الشَّيْطَانِ السَّهْوُ وَ الْقَسْوَةُ.
بَابُ الظُّلْمِ
1- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ هَارُونَ بْنِ الْجَهْمِ عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ صَالِحٍ عَنْ سَعْدِ بْنِ طَرِيفٍ عَنْ أَبِى جَعْفَرٍ(علیه السلام) قَالَ الظُّلْمُ ثَلَاثَةٌ ظُلْمٌ يَغْفِرُهُ اللَّهُ وَ ظُلْمٌ لَا يَغْفِرُهُ اللَّهُ وَ ظُلْمٌ لَا يَدَعُهُ اللَّهُ فَأَمَّا الظُّلْمُ الَّذِى لَا يَغْفِرُهُ فَالشِّرْكُ وَ أَمَّا الظُّلْمُ الَّذِى يَغْفِرُهُ فَظُلْمُ الرَّجُلِ نَفْسَهُ فِيمَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اللَّهِ وَ أَمَّا الظُّلْمُ الَّذِى لَا يَدَعُهُ فَالْمُدَايَنَةُ بَيْنَ الْعِبَادِ.
دچار شود و فرمانبرداريش را بد دارد، و به مردمان به پرد، و از ستيزه سير نشود، از خداوند عافيت بخواهيد و دوام آنرا بجوئيد.
3- امام صادق عليه السلام فرمود: اميرالمؤمنين عليه السلام فرموده: (مردم را) دو خاطره است، خاطره از شيطان و خاطره از فرشته، خاطره فرشته: رقت (يعنى نرمى دل) و فهم است و خاطره شيطان: فراموشى و سخت دلى است.
توضيح- «لمه» آنچيزيست كه بدل نزديك شود و خطور كند كه بخاطره ترجمه شد، مجلسى (ره) گويد: مقصود از رقت و فهم كه خاطره فرشته است نتيجه آندو و يا نشانه آنها است و حمل بر مجاز گردد، زيرا خاطره كه فرشته در دل اندازد نيكى و تصديق بحق است، و نتيجه آن رقت دل و صفا و ميل آن بنيكى است، و همچنين خاطره شيطان انداختن وسوسه ها و شك و ميل بشهوات در دل است، و نتيجه آن فراموش كردن حق و غفلت از خدا و سنگدلى است.
باب ظلم و ستم كردن
1-امام باقر عليه السلام فرمود: ستم بر سه گونه است: ستميكه خدا بيامرزد، و ستمیکه خدا نیامرزد ستميكه خدا از آن صرفنظر نكند، اما آن ستمي كه خداوند نيامرزد شرك است، و اما آن ستمي كه خدا بيامرزد ستمى است كه انسانى بخويشتن كند میانه خود و خداى خود، و اما ستمي كه خدا صرفنظر نكند حقوقى استكه مردم بيكديگر دارند.
توضيح- مجلسى (ره) گويد: ستم نهادن چيزى است در غير جاى خود، و آنكس كه شرك ورزد ستم كرده است زيرا غير از خدا را شريك قرار داده، و پرستش بيجا كرده، و گنهكار ستمكار است زيرا گناه را بجاى طاعت نهاده.