6- الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْوَشَّاءِ عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الْأَوَّلِ(علیه السلام) قَالَ كَانَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ(علیه السلام) يَقُولُ الدُّعَاءُ بَعْدَ مَا يَنْزِلُ الْبَلَاءُ لَا يُنْتَفَعُ بِهِ.
بَابُ الْيَقِينِ فِي الدُّعَاءِ
(3085) 1- عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ سُلَيْمٍ الْفَرَّاءِ عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) قَالَ إِذَا دَعَوْتَ فَظُنَّ أَنَّ حَاجَتَكَ بِالْبَابِ
بَابُ الْإِقْبَالِ عَلَى الدُّعَاءِ
1- عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ سَيْفِ بْنِ عَمِيرَةَ عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ عَمْرٍو قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) يَقُولُ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَا يَسْتَجِيبُ دُعَاءً بِظَهْرِ قَلْبٍ سَاهٍ فَإِذَا دَعَوْتَ فَأَقْبِلْ بِقَلْبِكَ ثُمَّ اسْتَيْقِنْ بِالْإِجَابَةِ.
6- حضرت موسى بن جعفر عليهماالسلام فرمود: هميشه على بن الحسين عليهماالسلام مى فرمود: دعاى بعد از رسيدن بلا سود ندارد.
توضيح- مجلسى (ره) گويد اين روايت حمل شود بر اينكه پيش از آن عادت بدعا كردن نداشته و مقصود از سود نداشتن هم سود كامل است.
باب يقين داشتن باجابت در حال دعا
1- حضرت صادق (ع) فرمود: هرگاه دعا كردى گمان كن كه حاجتت بر در خانه است.
شرح- مجلسى (ره) گويد: كلينى (ره) گمان را حمل بر يقين كرده و به معناى يقين دانسته به قرينه آنچه در حديث (1) باب آينده بيايد، و ممكن است حمل بر معناى ظاهر خود آن كه گمان است شود زيرا يقين باجابت مشكل است، مگر اينكه گفته شود مقصود يقين بوعده اجابت باشد كه خدا فرموده است، در صورتيكه دعاء با شرائطش باشد.
باب اقبال و رو آوردن و توجه بدعا
1- سليمان بن عمرو گويد: شنيدم حضرت صادق (ع) مى فرمود: خداى عزوجل اجابت نكند دعائى كه از روى دل غافل باشد، پس هرگاه دعا كردى به دل توجه كن و يقين داشته باش كه اجابت شود.