وَحْشَتِي وَ آمِنْ رَوْعَتِي وَ أَعِنِّي عَلَى وَحْدَتِي.
(3420) 14- أَبُو عَلِيٍّ الْأَشْعَرِيُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ النَّضْرِ عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ عَنْ يَزِيدَ بْنِ مُرَّةَ عَنْ بُكَيْرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ(علیه السلام) يَقُولُ قَالَ لِي رَسُولُ اللَّهِ(صلی الله علیه و آله) يَا عَلِيُّ أَ لَا أُعَلِّمُكَ كَلِمَاتٍ إِذَا وَقَعْتَ فِي وَرْطَةٍ أَوْ بَلِيَّةٍ فَقُلْ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَصْرِفُ بِهَا عَنْكَ مَا يَشَاءُ مِنْ أَنْوَاعِ الْبَلَاءِ.
بَابُ الدُّعَاءِ عِنْدَ قِرَاءَةِ الْقُرْآنِ
1- قَالَ كَانَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) يَدْعُو عِنْدَ قِرَاءَةِ كِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ اللَّهُمَّ رَبَّنَا لَكَ الْحَمْدُ أَنْتَ الْمُتَوَحِّدُ بِالْقُدْرَةِ وَ السُّلْطَانِ الْمَتِينِ وَ لَكَ الْحَمْدُ أَنْتَ الْمُتَعَالِي بِالْعِزِّ وَ الْكِبْرِيَاءِ وَ فَوْقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ رَبَّنَا وَ لَكَ الْحَمْدُ أَنْتَ الْمُكْتَفِي بِعِلْمِكَ وَ الْمُحْتَاجُ إِلَيْكَ كُلُّ ذِي عِلْمٍ رَبَّنَا وَ لَكَ الْحَمْدُ يَا مُنْزِلَ الْ آيَاتِ وَ الذِّكْرِ الْعَظِيمِ رَبَّنَا فَلَكَ الْحَمْدُ بِمَا عَلَّمْتَنَا مِنَ الْحِكْمَةِ وَ الْقُرْآنِ الْعَظِيمِ الْمُبِينِ اللَّهُمَّ أَنْتَ عَلَّمْتَنَاهُ قَبْلَ رَغْبَتِنَا فِي تَعَلُّمِهِ وَ اخْتَصَصْتَنَا بِهِ قَبْلَ رَغْبَتِنَا بِنَفْعِهِ اللَّهُمَّ فَإِذَا كَانَ
اطاقى تنها بخوابد پس آية الكرسى را بخواند و بگويد: «اللهم آنس وحشتى و آمن روعتى و اعنى على وحدتى».
14- بكير گويد: شنيده از اميرالمؤمنين عليه السلام كه مى فرمود: رسول خدا (ص) به من فرمود: اى على آيا به تو نياموزم كلماتى؟ هر گاه در ورطه (امرى كه خلاصى از آن دشوار باشد) يا بلائى افتادى پس بگو: «بسم اللّه الرحمن الرحيم و لا حول و لاقوة الا باللّه العظيم» زيرا خداى عزوجل به بركت اين دعا آنچه خواهد از اقسام بلا از تو دور كند.
باب دعا هنگام خواندن قرآن
1- حضرت صادق (ع) هنگام خواندن قران اين دعا را مى خواند (كه ترجمه اش چنين است): «بار خدايا اى پروردگار ما ستايش مخصوص تو است، توئى يگانه در قدرت و پادشاهى استوار، و مخصوص تو است ستايش، توئى برتر بعزت و كبرياء و مسلط بر فراز آسمانها و عرش بزرگ، پروردگار ما و از آن تو است ستايش، توئى كه همه چيز را به ذات خود دانائى و هر دانشمندى نيازمند در گاه تو است، پروردگار ما از ان تو است ستايش اى فرود فرستنده آيه ها و ذكر عظيم، پرورد گار ما مخصوص تو است ستايش بدآنچه بما آموختى از حكمت و قرآن عظيم آشكار كننده، بار خدايا توئى كه پيش از رغبت ما در آموختن آن را به ما آموختى، و پيش از اظهار شوق ما در سودش ما را بدان مخصوص گردانيدى، بار