مىشوند و به فتنه مبتلا نمىگردند؟! روزى حضرت على(عليه السلام) درباره قرآن كريم سخن مىگفت و مردم را به اجتماع بر محور اين حبلالمتين الهى و عمل به دستورات آن فرامىخواند و اهل سعادت و شقاوت را به بهشت و دوزخ نويد و بيم مىداد. مردى برخاست و درباره فتنه سؤال كرد و از آن حضرت خواست تا سخنى از پيامبر در اين باره بيان فرمايد. حضرت در پاسخ فرمودند آنگاه كه خداى متعال اين آيه (اَحَسِبَ النَّاسُ...) را نازل كرد و مردم را از وقوع فتنه در دين و آزمايشى بس بزرگ مطلع ساخت، من متوجه شدم كه اين فتنه بعد از وفات پيامبر(صلى الله عليه وآله) خواهد بود. از پيامبر(صلى الله عليه وآله) سؤال كردم اين فتنهاى كه در دين واقع مىشود و خداى متعال از آن خبر داده كدام فتنه است و حقيقت آن چيست؟ پيامبر(صلى الله عليه وآله) فرمودند: امّتم پس از من دچار فتنه خواهند شد. در اينجا حضرت على(عليه السلام) قبل از آنكه پيامبر(صلى الله عليه وآله) انواع فتنههاى بعد از وفاتشان را بيان كنند، از ترس اينكه مبادا از فوز شهادت در راه خدا محروم شود پيامبر را به ياد جنگ احد مىاندازد و عرض مىكند: حتماً به ياد داريد كه در جنگ احد چه شخصيتهاى بزرگى از عالم اسلام (امثال حمزه سيّدالشهدا) گوى سبقت را ربودند و به فوز عظيم شهادت نايل آمدند و بين من و شهادت در راه خدا، اين معشوق اولياى الهى، جدايى افتاد و اين جدايى بر من بسيار گران آمد. به ياد داريد مرا به نيل به آرزويم بشارت داديد و فرموديد: شهادت در راه خدا در انتظار تو است؛ و من همچنان در انتظارم. يا رسول اللّه آيا آن فتنهاى كه بعد از شما به وقوع خواهد پيوست به شهادت من منجر خواهد شد؟ پيامبر در جواب مىفرمايند آرى تو به آرزوى خود خواهى رسيد. آنگاه پيامبر از اميرالمؤمنين مىپرسند: وقتى در چنين فتنهاى قرار مىگيرى صبر تو چگونه است؟ حضرت عرض كردند يا رسول الله اينجا جاى صبر نيست؛ بلكه اين از امورى است كه بر آن شكر مىكنم و آن را براى خود بشارت مىدانم.
آنگاه پيامبر(صلى الله عليه وآله) به گوشههايى از فتنههايى كه در دين به وقوع خواهد پيوست اشاره مىكنند و مردم را به آنها هشدار مىدهند.
قرآن در آیینه نهج البلاغه
فصل سوم/ قرآن و تهاجم فرهنگی