صفحه ٥٩

شديد به سلامتى خود كمتر حاضر است از دستورهاى پزشك تخلف نمايد و غالباً سعى مى‌‌كند آنها را بر تمايلات شخصى خود ترجيح دهد و به دستورات پزشك معالج به طور كامل عمل كند؛ لكن در مورد امراض روحى كم نيستند انسان‌‌هايى كه تمايلات نفسانى خود را ملاك قضاوت قرار مى‌‌دهند و بر اساس پيش‌‌داورى‌‌هاى باطل و ذهنيت‌‌هاى نادرست و هوس‌‌هاى نابجا در مقام تفسير دين و احكام الهى برمى‌‌آيند.
بديهى است با چنين روحيه‌‌اى امكان فهم صحيح از قرآن و دين منتفى است. حتى اگر فرض بر اين باشد كه فرد واقعاً در صدد فهم درست از دين و قرآن باشد و قصد هرگونه فريب و اغواى ديگران درباره او ممتنع باشد، چون با پيش‌‌داورى و ذهنيت نادرست خواسته است قرآن و دين را فهم كند، نمى‌‌توان تأثير پيش‌‌داورى و ذهنيت‌‌هاى مشوب و خواسته‌‌هاى نفسانى را در برداشت و فهم اواز آيات و روايات كاملا منتفى دانست. البته داستان افرادى كه دانسته و با علم و آگاهى براى فريب مردم و تخريب فرهنگ دينى جامعه و به نام قرائت‌‌هاى مختلف دست به تحريف احكام و دستورات دينى مى‌‌زنند داستان جداگانه‌‌اى است كه در جاى خود بدان خواهيم پرداخت و علل و انگيزه اين تفكر ضد دينى را از ديدگاه نهج‌‌البلاغه به اختصار بررسى خواهيم كرد. اكنون ببينيم راه صحيح مراجعه به قرآن و فهم احكام و دستورات آن از ديدگاه حضرت على(عليه السلام) چيست؟
 توصيه على(عليه السلام)، در مواجهه با قرآن
امام(عليه السلام)، پس از آن بيان نورانى مبنى بر خبردادن از عالم قيامت و روز واپسين و رضايت پيروان قرآن از اعمال و گذشته خويش و گرفتار بودن متخلفين از قرآن در آن روز، به مردم چنين توصيه مى كنند: فَكُوْنُوا مِنْ حَرَثَةِ الْقُرْآنِ وَ اَتْباعِه(31)؛ از پيروان قرآن باشيد، وَاسْتَدِلُّوهُ عَلى رَبِّكُم؛ قرآن را دليل و گواه بر پروردگار خويش قرار دهيد. خدا را از كلام خودش بشناسيد، اوصاف پروردگار را به وسيله قرآن بشناسيد. قرآن راهنمايى است كه شما را به