انسانها را نسبت به آن آگاه مىكند. لذا حضرت مىفرمايد: اَلا اِنَّ فيهِ عِلْمَ ما يَأتى وَ الْحَديثَ عَنِ الْماضى؛ آگاه باشيد كه علم آنچه مىآيد و آنچه گذشته است در قرآن كريم است.
نقش قرآن در زندگى
حضرت على(عليه السلام) كليد حل همه مشكلات را قرآن معرفى كند و در وصف آن مىفرمايد: وَ دَواءَ دائِكُمْ وَ نَظْمَ ما بَيْنِكُم؛ دواى درد و راه حل مشكلات شما و راه سامان بخشيدن به امورتان در قرآن است. قرآن داروى شفابخشى است كه همه دردها را درمان مىكند و با وجود قرآن دردها و ناراحتىها التيام مىيابد. بايد اين نسخه شفابخش را خواند و آن را به دقت مطالعه كرد و با راه درمان دردها و مشكلات فردى و اجتماعى آشنا شد.
بديهى است قبل از احساس و شناختن درد و مشكل، سخن گفتن از درمان، خارج از مسير طبيعى است؛ زيرا ابتدا بايد دردهاى فردى و اجتماعى را شناخت و با مطالعه و دقت در آيات كريمه قرآن با آنها آشنا شد، آن گاه با به كار بستن اين نسخه شفابخش به درمان آنها پرداخت. امروز در جامعه ما مشكلات فراوانى اعمّ از فردى و اجتماعى وجود دارد كه همه خواهان رفع اين مشكلاتند و با اينكه پيشرفتهاى چشمگيرى در زمينههاى مختلفى وجود داشته است، مشكلات زيادى نيز باقى ماندهاست كه مسئولين پيوسته در تلاشند تا به صورتى آنها را حل كنند.
حضرت در اين خطبه مىفرمايند: و دَواءَ دائِكُمْ وَ نَظْمَ ما بَيْنِكُمْ؛ قرآن نسخه درمان دردها و مشكلات شماست، و در خطبه 189 با اين تعبير كه وَ دَواءً لَيْسَ بَعْدَهُ داءٌ مىفرمايند: قرآن دارويى است كه بعد از آن دردى باقى نمىماند.
مطلبى كه قبل از هر چيز بايد بدان توجه داشت ايمان به فرمايش حضرت على(عليه السلام) است؛ يعنى بايد با تمام وجود باور داشته باشيم كه درمان حقيقى دردها و مشكلات ما، اعمّ از فردى و اجتماعى، در قرآن است. همه ما به اين مطلب اقرار داريم؛ لكن مراتب ايمان و يقين افراد متفاوت است. هر چند هستند كسانى كه با تمام وجود باور داشته باشند كه اگر به قرآن روى بياورند و معارف و راهنمايىهاى آن را به كار بندند، قرآن
قرآن در آیینه نهج البلاغه
فصل اول / جایگاه قرآن در جامعۀ دینی